Terugvinden herkomst

Om het terugvinden van de herkomst van biologicals te verbeteren moeten de naam en het batchnummer van het toegediende product goed geregistreerd worden.

Algemene aanbevelingen

Voorafgaand aan de behandeling moet de infertiliteit van de partners eenduidig vastgesteld zijn en moeten mogelijke contra-indicaties voor zwangerschap zijn onderzocht. In het bijzonder dienen patiënten onderzocht te worden op hypothyroïdie, bijnierschorsinsufficiëntie, hyperprolactinemie en hypofyse- of hypothalamustumoren en indien nodig adequaat behandeld te worden.

Er is met Ovitrelle geen klinische ervaring opgedaan bij de behandeling van andere aandoeningen (zoals corpusluteuminsufficiëntie of mannelijke aandoeningen). Daarom is het gebruik van Ovitrelle bij deze aandoeningen niet geïndiceerd.

Ovariële hyperstimulatiesyndroom (OHSS)

Een bepaalde mate van vergroting van de ovaria is een voorzien effect van gecontroleerde ovariumstimulatie. Dit wordt vaker gezien bij vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom en verdwijnt normaal gesproken zonder behandeling.

In tegenstelling tot ongecompliceerde vergroting van de ovaria is OHSS een aandoening die zich met een toenemende mate van ernst kan manifesteren. Het syndroom omvat een duidelijke vergroting van de ovaria, hoge serumspiegels van geslachtssteroïden en een toename van de vasculaire permeabiliteit, die kan resulteren in vochtophoping in de peritoneale, pleurale en, zelden, in de pericardiale holten.

Een milde vorm van OHSS kan buikpijn, ongemak en opgeblazen gevoel in de buik, en vergrote ovaria veroorzaken. Matige OHSS kan daarnaast misselijkheid, braken, echografische aanwijzingen voor ascites of duidelijke vergroting van de ovaria veroorzaken.

Ernstige OHSS kan verder nog klachten geven als sterke vergroting van de ovaria, gewichtstoename, dyspneu of oligurie. Klinische tests kunnen aanwijzingen geven voor hypovolemie, hemoconcentratie, verstoring van de elektrolytenbalans, ascites, pleura‑effusie of acuut longlijden. Zeer zelden kan ernstige OHSS worden gecompliceerd door ovariumtorsie of trombo‑embolische voorvallen, zoals longembolie, ischemische beroerte of myocardinfarct.

Onafhankelijke risicofactoren voor het ontwikkelen van OHSS zijn jonge leeftijd, ‘lean body mass’, polycysteus ovariumsyndroom, hogere doses exogene gonadotropinen, hoge absolute of snel stijgende serumspiegels van oestradiol en eerdere episoden van OHSS, een groot aantal ontwikkelende ovariumfollikels en een groot aantal oöcyten, verkregen in de cycli van ART.

Het risico van ovariële hyperstimulatie kan worden geminimaliseerd door de aanbevolen dosering van Ovitrelle en het toedieningsschema aan te houden. Monitoring van de stimulatiecycli aan de hand van echografie en oestradiolmetingen worden aanbevolen om risicofactoren vroegtijdig te identificeren.

Er zijn aanwijzingen dat hCG een belangrijke rol speelt bij het induceren van OHSS en dat het syndroom ernstiger kan zijn en langer aanhoudt als er een zwangerschap optreedt. Om die reden wordt geadviseerd, zodra er tekenen van ovariële hyperstimulatie optreden, geen hCG toe te dienen en de patiënt te adviseren ten minste 4 dagen geen gemeenschap te hebben of anders barrière‑contraceptiemethoden toe te passen.

Aangezien OHSS snel (binnen 24 uur) of binnen enkele dagen kan verergeren tot een ernstig medisch voorval, moeten patiënten gedurende minimaal twee weken na toediening van hCG worden gevolgd.

Een mild of matig OHSS geneest meestal spontaan. In het geval van een ernstig OHSS wordt geadviseerd de gonadotropinebehandeling te stoppen en de patiënte in het ziekenhuis op te nemen voor een passende behandeling.

Meerlingzwangerschap

Bij patiënten bij wie ovulatie‑inductie wordt toegepast, treden meerlingzwangerschap en ‑geboorten vaker op dan bij vrouwen die op natuurlijke wijze zwanger zijn geworden. De meerderheid van de meerlingbevruchtingen betreft tweelingen. Meerlingzwangerschappen, met name van meer dan twee, gaan gepaard met een verhoogd risico van een ongunstige maternale en perinatale uitkomst.

Om het risico van meerlingzwangerschap van meer dan twee zo klein mogelijk te houden, wordt zorgvuldige controle van de ovariële respons aanbevolen. Bij patiënten die procedures voor ART ondergaan, hangt het risico van meerlingzwangerschappen voornamelijk samen met het aantal en de kwaliteit van de teruggeplaatste embryo’s en de leeftijd van de patiënte.

Zwangerschapsverlies

De incidentie van zwangerschapsverlies door een miskraam of abortus is groter bij patiënten die stimulatie van de follikelgroei ondergaan in het kader van ovulatie‑inductie of ART, dan bij vrouwen die op natuurlijke wijze zwanger zijn geworden.

Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Vrouwen met een voorgeschiedenis van eileideraandoening hebben een verhoogd risico van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, zowel bij spontane conceptie als bij fertiliteitbehandelingen. De prevalentie van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap na ART wordt gerapporteerd als hoger dan in de algemene populatie.

Aangeboren misvormingen

De prevalentie van aangeboren misvormingen na ART kan iets hoger zijn dan na een spontane bevruchting. Men denkt dat dit het gevolg is van verschillen in kenmerken bij de ouders (bv. leeftijd van de vrouw, kenmerken van het sperma) en de hogere incidentie van meerlingzwangerschappen.

Trombo‑embolische voorvallen

Bij vrouwen met een recente trombo‑embolische ziekte of bij vrouwen met algemeen erkende risicofactoren voor trombo‑embolische voorvallen, bijvoorbeeld in de persoonlijke of familiale ziektegeschiedenis, kan door behandeling met gonadotropinen het risico vergroten dat dergelijke voorvallen verergeren of ontstaan. Bij deze vrouwen moeten de voordelen van toediening van gonadotropine worden afgewogen tegen de risico's. Het moet echter worden opgemerkt dat de zwangerschap en OHSS ook een verhoogd risico op trombo‑embolische effecten.

Neoplasma’s van het voortplantingsstelsel

Er zijn meldingen gedaan van neoplasma’s van ovaria en andere voortplantingsorganen, zowel benigne als maligne, bij vrouwen die meerdere behandelschema's hebben ondergaan voor infertiliteit. Het is nog niet vastgesteld of de behandeling met gonadotropinen het risico van deze tumoren bij infertiele vrouwen verhoogt.

Beïnvloeding van tests in serum of urine

Ovitrelle kan tot tien dagen na toediening de immunologische bepaling van hCG in serum of urine verstoren en zo mogelijk tot een vals positieve zwangerschapstest leiden.
Patiënten moeten hiervan op de hoogte zijn.

Natriumgehalte

Dit geneesmiddel bevat minder dan 1 mmol natrium (23 mg) per dosis, d.w.z. in wezen ‘natriumvrij’.

Er is geen specifiek onderzoek naar interacties uitgevoerd met Ovitrelle en andere geneesmiddelen, echter zijn er geen klinisch relevante geneesmiddelinteracties gerapporteerd tijdens hCG behandeling.

Zwangerschap

Er is geen indicatie voor het gebruik van Ovitrelle tijdens de zwangerschap. Gegevens over een beperkt aantal blootgestelde zwangerschappen duiden niet op verhoogde risico’s op misvorming of foetale/neonatale toxiciteit. Reproductieonderzoeken bij dieren die met chorion gonadotropine‑alfa werden behandeld zijn niet uitgevoerd (zie rubriek 5.3). Het potentiële gevaar voor de mens is niet bekend.

Borstvoeding

Ovitrelle is niet geïndiceerd tijdens borstvoeding. Er zijn geen gegevens over de uitscheiding van chorion gonadotropine‑alfa in moedermelk.

Vruchtbaarheid

Het gebruik van Ovitrelle is geïndiceerd bij infertiliteit (zie rubriek 4.1).

Ovitrelle heeft geen of een verwaarloosbare invloed op de rijvaardigheid en op het vermogen om machines te bedienen.

De effecten van een overdosering Ovitrelle zijn niet bekend. Desalniettemin bestaat de mogelijkheid dat het OHSS kan ontstaan door een overdosering Ovitrelle (zie rubriek 4.4).

Farmacotherapeutische categorie: geslachtshormonen en modulatoren van het genitale systeem, gonadotropinen, ATC‑code: G03GA08

Werkingsmechanisme

Ovitrelle is een geneesmiddel met chorion gonadotropine geproduceerd met behulp van recombinant DNA technieken. Het product heeft dezelfde aminozuurvolgorde als uit urine verkregen hCG. Chorion gonadotropine bindt aan de ovariële theca‑ (en granulosa‑)cellen aan een transmembraanreceptor die gedeeld wordt met het luteïniserend hormoon, de LH/CG receptor.

Farmacodynamische effecten

De belangrijkste farmacodynamische activiteit bij vrouwen is het hervatten van de meiose van de oöcyt, het openbreken van de follikel (ovulatie), vorming van het corpus luteum en productie van progesteron en oestradiol door het corpus luteum.

Bij vrouwen werkt chorion gonadotropine als een surrogaat luteïniserend‑hormoon‑piek die de ovulatie veroorzaakt.

Ovitrelle wordt gebruikt om de laatste fase van de follikelrijping en vroege luteïnisatie te bewerkstelligen na het gebruik van geneesmiddelproducten voor de stimulatie van de follikelgroei.

Klinische werkzaamheid en veiligheid

In vergelijkend klinisch onderzoek was toediening van 250 microgram Ovitrelle even effectief als 5.000 I.E. en 10.000 I.E. uit urine verkregen hCG voor de inductie van de laatste fase van de follikelrijping en vroege luteïnisatie bij kunstmatige voortplantingstechnieken, en even werkzaam als 5.000 I.E. uit urine verkregen hCG bij ovulatie‑inductie.

Tot op heden zijn er geen aanwijzingen voor de vorming van antilichamen bij de mens door Ovitrelle.
Herhaalde blootstelling aan Ovitrelle is alleen bij mannelijke patiënten onderzocht. Klinisch onderzoek bij vrouwen bij de indicatie ART en anovulatie is beperkt tot één behandelingscyclus.

Na intraveneuze toediening wordt chorion gonadotropine‑alfa verdeeld over de extracellulaire vloeistof met een distributie‑halfwaardetijd van ongeveer 4,5 uur. Het steady‑state verdelingsvolume en de totale lichaamsklaring zijn respectievelijk 6 l en 0,2 l/uur. Er zijn geen aanwijzingen dat chorion gonadotropine‑alfa op een andere wijze dan endogeen hCG wordt gemetaboliseerd en uitgescheiden.

Na subcutane toediening wordt chorion gonadotropine‑alfa uitgescheiden uit het lichaam met een uiteindelijke halfwaardetijd van ± 30 uur, en is de absolute biologische beschikbaarheid ongeveer 40%.

Een vergelijkende studie tussen de gevriesdroogde formulering en de vloeibare formulering heeft bio-equivalentie aangetoond tussen de twee formuleringen.

Niet‑klinische gegevens duiden niet op een speciaal risico voor mensen. Deze gegevens zijn afkomstig van conventioneel onderzoek op het gebied van veiligheidsfarmacologie, toxiciteit bij herhaalde dosering en genotoxiciteit. Studies naar carcinogeen potentieel werden niet uitgevoerd. Dit is verantwoord, aangezien de werkzame stof een eiwit is en de resultaten van de genotoxiciteitsonderzoeken negatief waren.

Er werden geen reproductieonderzoeken bij dieren uitgevoerd.

Mannitol
Methionine
Poloxamer 188
Fosforzuur (voor aanpassing van de pH)
Natriumhydroxide (voor aanpassing van de pH)
Water voor injecties

Bij gebrek aan onderzoek naar onverenigbaarheden, mag dit geneesmiddel niet met andere geneesmiddelen gemengd worden.

2 jaar.
Na openen moet het geneesmiddel onmiddellijk worden gebruikt. Echter de stabiliteitsduur waarin het product gebruikt kan worden is bepaald op 24 uur bij 2°C ‑ 8°C.

Bewaren in de koelkast (2°C ‑ 8°C). Bewaren in de oorspronkelijke verpakking. Gedurende de houdbaarheidstermijn kan het product gedurende 30 dagen bij of beneden 25°C bewaard worden zonder dat in deze periode opnieuw gekoeld wordt. Indien niet gebruikt in deze periode moet het product worden weggegooid.

0,5 ml oplossing in een voorgevulde spuit (type I glas) met zuigerstop (halobutyl rubber) en zuigerstang (plastic), met een injectienaald (roestvrij) – verpakking à 1 stuks.

Alleen een heldere oplossing zonder deeltjes moet worden gebruikt.
Voor eenmalig gebruik.

Zelftoediening van Ovitrelle dient alleen gedaan te worden door patiënten die goed getraind zijn en die de mogelijkheid hebben advies te vragen aan experts.

Al het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient te worden vernietigd overeenkomstig lokale voorschriften.

Datum van eerste verlening van de vergunning: 02 februari 2001
Datum van laatste verlenging: 02 februari 2006