Traceerbaarheid
Om de traceerbaarheid van biologicals te verbeteren moeten de naam en het batchnummer van het toegediende product goed geregistreerd worden.

Zoals bij alle injecteerbare vaccins moet een adequate medische behandeling en opvolging onmiddellijk beschikbaar zijn voor het zeldzame geval dat na toediening van het vaccin een anafylactische reactie optreedt.

Zoals ook voor andere vaccins geldt, bestaat de kans op een overgevoeligheidsreactie, niet alleen op het werkzame bestanddeel, maar ook op de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen of neomycine (dat als restsporen aanwezig kan zijn, zie rubriek 2 en 4.3).

Zoals ook voor andere vaccins geldt, beschermt VARIVAX niet alle individuen volledig tegen natuurlijk verworven varicella. In klinische studies werd enkel de werkzaamheid geëvalueerd vanaf 6 weken na een enkelvoudige dosis bij gezonde individuen tot 12 jaar, of vanaf 6 weken na de tweede dosis bij oudere proefpersonen (zie rubriek 5.1).

Vaccinatie kan worden overwogen bij patiënten met geselecteerde immunodeficiënties bij wie de voordelen opwegen tegen de risico’s (bv. asymptomatische HIV-patiënten, deficiënties van IgG-subklassen, congenitale neutropenie, chronische granulomateuze ziekte en ziektes met complementdeficiëntie). 

Er is een kans dat immuungecompromitteerde patiënten die geen contra-indicatie hebben voor deze vaccinatie (zie rubriek 4.3) niet zo goed reageren als immunocompetente patiënten; daarom kunnen sommige van deze patiënten in geval van contact varicella krijgen, ondanks een juiste toediening van het vaccin. Deze patiënten moeten zorgvuldig worden gecontroleerd op symptomen van varicella.
Gevaccineerden moeten gedurende 6 weken na de vaccinatie het gebruik van salicylaten vermijden (zie rubriek 4.5).

Overdracht
In zeldzame gevallen kan overdracht van vaccin-varicella-virus (Oka/Merck-stam) met als gevolg varicella-infectie waaronder gedissemineerde ziekte  optreden tussen ontvangers van het vaccin (die al dan niet een varicella-achtige uitslag ontwikkelen) en contactpersonen die vatbaar zijn voor varicella, waaronder zowel gezonde als hoog-risico-personen (zie rubriek 4.8).

Daarom moeten gevaccineerden, indien mogelijk, gedurende de eerste 6 weken na vaccinatie nauw contact proberen te vermijden met vatbare individuen met een hoog risico.

In omstandigheden waarin contact met hoogrisico-individuen niet te vermijden is, moet vóór de vaccinatie het potentiële risico van overdracht van het vaccinvirus worden afgewogen tegen het risico van het krijgen en overdragen van het in de natuur voorkomende varicellavirus (zie rubriek 4.8).

Vatbare individuen met een hoog risico zijn:

• Immuungecompromitteerde individuen (zie rubriek 4.3);
• Zwangere vrouwen zonder gedocumenteerde positieve geschiedenis van waterpokken of zonder laboratoriumgegevens van eerdere infectie;
• Pasgeborenen van moeders zonder gedocumenteerde positieve geschiedenis van waterpokken of zonder laboratoriumgegevens van eerdere infectie.

Natrium
Dit middel bevat minder dan 1 mmol natrium (23 mg) per dosis, dat wil zeggen dat het in wezen ‘natriumvrij’ is.

Kalium
Dit middel bevat minder dan 1 mmol kalium (39 mg) per dosis, dat wil zeggen dat het in wezen ‘kaliumvrij’ is.

VARIVAX mag niet in dezelfde spuit worden gemengd met een ander vaccin of een ander geneesmiddel. Andere injecteerbare vaccins of andere geneesmiddelen moeten via een aparte injectie op een andere plaats van het lichaam worden toegediend.

Gelijktijdige toediening met andere vaccins
VARIVAX werd gelijktijdig, maar op een andere injectieplaats, met een gecombineerd mazelen-bof-rubellavaccin, Haemophilus influenzae-type-b-conjugaatvaccin, hepatitis-B-vaccin, difterie-tetanus-‘whole cell’-kinkhoestvaccin, en oraal poliovirusvaccin toegediend aan peuters. Er waren geen aanwijzingen voor enig klinisch relevant verschil in immuunrespons op één van de antigenen bij gelijktijdige toediening met VARIVAX. Als varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) niet gelijktijdig met levend mazelen-bof-rubellavaccin wordt toegediend, moet een interval van 1 maand in acht worden genomen tussen de twee vaccinaties met levende vaccins.

VARIVAX kan, op een andere injectieplaats, gelijktijdig gegeven worden met een pneumokokkenconjugaatvaccin.

Gelijktijdige toediening van VARIVAX en tetravalente, pentavalente of hexavalente (difterie, tetanus en acellulaire pertussis [DTaP]) gebaseerde vaccins is niet onderzocht.

Vaccinatie moet minstens 5 maanden worden uitgesteld na een bloed- of plasmatransfusie, of na toediening van normaal humaan immuunglobuline of varicella-zoster-immuunglobuline (VZIG).

Toediening van bloedproducten die antilichamen tegen het varicella-zostervirus bevatten, waaronder VZIG of andere immuunglobulinepreparaten, binnen 1 maand na een dosis VARIVAX kunnen de immuunrespons op het vaccin, en daarmee het beschermende effect verminderen. Daarom moet toediening van deze producten binnen 1 maand na een dosis VARIVAX worden vermeden, tenzij dit van wezenlijk belang wordt geacht.

Gevaccineerden moeten gedurende 6 weken na vaccinatie met VARIVAX het gebruik van salicylaten vermijden omdat na gebruik van salicylaten, bij infecties met het in de natuur voorkomende varicellavirus, het reyesyndroom werd gerapporteerd (zie rubriek 4.4).

Vruchtbaarheid
Met VARIVAX werden geen reproductiestudies uitgevoerd bij dieren. VARIVAX werd niet onderzocht op potentiële gevolgen op de vruchtbaarheid.

Zwangerschap
Zwangere vrouwen mogen niet worden gevaccineerd met VARIVAX.
Er zijn geen studies met VARIVAX gedaan bij zwangere vrouwen.
Schade aan de foetus is echter niet gedocumenteerd wanneer varicellavaccins aan zwangere vrouwen werden gegeven. Het is niet bekend of VARIVAX bij toediening aan een zwangere vrouw foetale schade kan veroorzaken of invloed heeft op de vruchtbaarheid.
Zwangerschap moet gedurende 1 maand na vaccinatie worden vermeden. Vrouwen die zwanger willen worden moet worden aangeraden daarmee te wachten.

Borstvoeding
Omdat theoretisch de kans bestaat dat het vaccinvirus van de moeder op het kind wordt overdragen, wordt VARIVAX in het algemeen niet aanbevolen voor moeders die borstvoeding geven (zie ook rubriek 4.4). Vaccinatie van blootgestelde vrouwen met een negatieve voorgeschiedenis van varicella of van vrouwen die seronegatief zijn voor varicella moet op individuele basis worden beoordeeld.

Er werden geen studies gedaan naar de invloed op de rijvaardigheid of op het vermogen om machines te bedienen.

Accidentele toediening van meer dan de aanbevolen dosis varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) werd gerapporteerd (er werd ofwel een grotere dan de aanbevolen dosis geïnjecteerd, of er werd meer dan 1 injectie gegeven ofwel was het interval tussen de injecties korter dan aanbevolen). Van deze gevallen werden de volgende bijwerkingen gerapporteerd: roodheid, pijn, ontsteking op de injectieplaats; prikkelbaarheid; gastro-intestinale klachten (d.w.z. haematemesis, fecaal braken, gastro-enteritis met braken en diarree); hoesten en virale infectie. Geen van de gevallen had complicaties op lange termijn.

Farmacotherapeutische categorie: virus vaccins – varicellavirussen

ATC-code: JO7BK01

Evaluatie van de klinische werkzaamheid

Werkzaamheid bij individuen jonger dan 12 maanden
De klinische werkzaamheid werd niet beoordeeld bij vaccinatie van individuen jonger dan 12 maanden.

Schema met één dosis bij gezonde individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar
In gecombineerde klinische trials met eerdere formuleringen van het varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) in doses variërend van ongeveer 1.000 tot 17.000 PFU was het merendeel van de proefpersonen die het varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) kregen en werden blootgesteld aan het in de natuur voorkomende varicellavirus, volledig beschermd tegen waterpokken, of kreeg een lichtere vorm van de ziekte.

In het bijzonder werd het beschermende effect van het varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) vanaf 42 dagen na vaccinatie op drie verschillende manieren geëvalueerd:

1)  in een dubbelblinde, placebogecontroleerde trial over 2 jaar (n = 956; werkzaamheid 95 tot 100%; formulering met 17.430 PFU);

2)  door beoordeling van bescherming tegen de ziekte na blootstelling in de thuissituatie gedurende 7 tot 9 jaar van observatie (n = 259; werkzaamheid 81 tot 88%; formulering met 1.000-9.000 PFU); en

3)  door vergelijking van de waterpokkenincidentie over 7 tot 9 jaar bij gevaccineerden met historische controledata vanaf 1972 tot en met 1978 (n = 5.404; werkzaamheid 83 tot 94%; formulering met 1.000-9.000 PFU).

In een groep van 9.202 individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar, die een dosis van het  varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) hadden gekregen, werden 1.149 gevallen waargenomen die een infectie doormaakten (die meer dan 6 weken na vaccinatie optraden) over een follow-up-periode tot 13 jaar. Van deze 1.149 gevallen werden er 20 (1,7%) geclassificeerd als ernstig (aantal laesies  300, orale lichaamstemperatuur  37,8 °C). In vergelijking met de 36% ernstige gevallen die werden gezien na infectie met het in de natuur voorkomende varicellavirus bij ongevaccineerde historische controlepersonen, corresponderen de bovengenoemde gegevens met een relatieve vermindering van 95% van de hoeveelheid ernstige gevallen bij de ingeënte personen, die na vaccinatie een infectie kregen.

Profylaxe van varicella door vaccinatie tot maximaal 3 dagen na blootstelling aan de ziekte werd onderzocht in twee kleine gecontroleerde studies. Het eerste onderzoek toonde aan dat geen van de 17 gevaccineerde kinderen varicella ontwikkelde na blootstelling in de thuissituatie. Daarentegen hebben alle 19 niet gevaccineerde kinderen varicella ontwikkeld. In de tweede placebogecontroleerde studie kreeg enkel 1 van de 10 kinderen in de vaccingroep varicella, versus 12 van de 13 kinderen in de placebogroep. In een niet-gecontroleerde studie in een ziekenhuissetting kregen 148 patiënten, van wie er 35  immuungecompromitteerd waren, 1 tot 3 dagen na de blootstelling een dosis varicellavaccin; geen van deze patiënten ontwikkelde varicella.

Gepubliceerde gegevens met betrekking tot de preventie van varicella bij vaccinatie 4 tot 5 dagen na de blootstelling, zijn beperkt. In een dubbelblinde trial kregen 26 kinderen, vatbaar voor varicella als gevolg van contact met broers en zussen met actieve varicella, willekeurig (‘at random’) placebo of varicellavaccin. In de groep die  varicellavaccin kreeg, ontwikkelden 4 van de 13 kinderen (30,8%) varicella, van wie 3 kinderen waren gevaccineerd op dag 4 of 5.  De ziekte was echter licht (1, 2 en 50 laesies). In de placebogroep daarentegen ontwikkelden 12 van de 13 kinderen (92,3%) typische varicella (60 tot 600 laesies). Hieruit valt af te leiden dat vaccinatie binnen 4 tot 5 dagen na blootstelling wellicht het verloop van secundaire gevallen van varicella beïnvloedt.

Schema met twee doses bij gezonde individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar
In een vergelijkend onderzoek van één dosis (N=1.114) met twee doses (N=1.102), toegediend met een interval van 3 maanden, was de geëvalueerde werkzaamheid van het vaccin tegen alle gradaties van ernst van varicella gedurende een observatieperiode van 10 jaar 94% voor één dosis en 98% voor twee doses (p<0,001). Gedurende deze observatieperiode van 10 jaar was het gecumuleerde varicellapercentage 7,5% na één dosis en 2,2% na twee doses. Het merendeel van de gemelde gevallen van varicella bij gevaccineerde personen met één of twee doses was licht.

Schema met twee doses bij gezonde individuen van 13 jaar en ouder
Het beschermende effect na twee doses die met een interval van 4 of 8 weken werden toegediend aan individuen van 13 jaar en ouder, werd geëvalueerd op basis van blootstelling in de thuissituatie over 6 tot 7 jaar na vaccinatie. De klinische werkzaamheid varieerde van 80 tot 100%.

Immunogeniteit van varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam)
Schema met één dosis bij gezonde individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar
Klinische onderzoeken hebben aangetoond dat de immunogeniteit van de koelkast-stabiele formulering gelijk is aan de immunogeniteit van eerdere formuleringen waarvan de werkzaamheid werd onderzocht.

Er werd aangetoond dat een titer  5 gpELISA-units/ml (gpELISA is een uitermate gevoelige test, die niet commercieel beschikbaar is) 6 weken na de vaccinatie een nauwe correlatie heeft met klinische bescherming. Het is echter niet bekend of een titer  0,6 gpELISA-units/ml correleert met langdurige bescherming.

Humorale immuunrespons bij individuen in de leeftijd van 12 maanden tot 12 jaar
Seroconversie (op basis van de cut-off waarde van de test, die in het algemeen correspondeert met   0,6 gpELISA-units/ml) werd gezien bij 98% van de 9.610 vatbare individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar, die een dosis kregen variërend van 1.000 tot 50.000 PFU.  Bij ongeveer 83% van deze individuen werden een varicella-antilichaamtiter  5 gpELISA-units/ml geïnduceerd. 

Bij individuen van 12 tot 23 maanden oud induceerde toediening van gekoelde VARIVAX (8.000 PFU/dosis of 25.000 PFU/dosis) een varicella-antilichaamtiter  5 gpELISA-units/ml 6 weken na vaccinatie bij 93% van de gevaccineerde individuen.

Humorale immuunrespons bij individuen van 13 jaar en ouder
Bij 934 individuen van 13 jaar en ouder bleek in een aantal klinische trials met het varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam),  in doses variërend van ongeveer 900 tot 17.000 PFU, na 1 dosis vaccin seroconversie (varicella-antilichaamtiter  0,6 gpELISA-units/ml) te zijn opgetreden bij 73 tot 100% van de proefpersonen. Het percentage van proefpersonen met een antilichaamtiter 5 gpELISA-units/ml varieerde van 22 tot 80%.

Na 2 vaccinaties (601 proefpersonen) met doses variërend van ongeveer 900 tot 9.000 PFU trad  seroconversie op bij 97 tot 100% van de proefpersonen, terwijl het percentage van proefpersonen met een antilichaamtiter  5 gpELISA-units/ml tussen 76 en 98% lag.

Er zijn geen data beschikbaar met betrekking tot de immuunrespons als gevolg van toediening van VARIVAX bij personen  65 jaar die seronegatief waren voor varicellazostervirus (VZV).

Humorale immuniteit volgens toedieningswijze
Een vergelijkend onderzoek bij 752 personen die VARIVAX via intramusculaire of via subcutane route kregen toegediend toonde een gelijkaardig immunogeniciteitsprofiel van beide toedieningswijzen aan.

Schema met twee doses bij gezonde individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar
In een multicentrisch onderzoek hebben gezonde kinderen in de leeftijd van 12 maanden tot 12 jaar ofwel één dosis VARIVAX gekregen ofwel twee doses met 3 maanden interval. De immunogeniciteitsresultaten worden in de tabel hieronder weergegeven:

De resultaten van dit onderzoek en andere onderzoeken waarbij een tweede dosis van het vaccin is toegediend 3 tot 6 jaar na de aanvankelijke dosis laten een significante stimulatie zien van de VZV-antilichaamreactie bij een tweede dosis. Na toediening van twee doses met een interval van 3 tot 6 jaar zijn de VZV-antilichaamspiegels vergelijkbaar met de VZV-antilichaamspiegels na toediening van twee doses met 3 maanden interval. De seroconversiepercentages waren ongeveer 100% na de eerste dosis en 100% na de tweede dosis. De seroprotectiepercentages van het vaccin (≥ 5 gpELISA-units/ml) waren ongeveer 85% na de eerste dosis en 100% na de tweede dosis en de geometrisch gemiddelde titers (GMT’s) zijn ongeveer vertienvoudigd na de tweede dosis (voor de veiligheid zie rubriek 4.8).

Schema met twee doses bij gezonde individuen van 9 tot 12 maanden bij de eerste dosis

Er is een klinisch onderzoek uitgevoerd naar het gecombineerde mazelen-bof-rubella-varicellavaccin (Oka/Merck) (BMRV) met een schema van 2 doses en een interval van 3 maanden bij 1.620 gezonde personen vanaf de leeftijd van 9 tot 12 maanden ten tijde van de eerste dosis.

Het veiligheidsprofiel na dosis 1 en 2 was over het algemeen vergelijkbaar voor alle leeftijdscohorten.

Bij de volledige analyseset (gevaccineerde personen, ongeacht hun antilichaamtiter op baseline) werden seroprotectiepercentages van 100% opgetekend voor varicella na de tweede dosis, ongeacht de leeftijd van het gevaccineerde individu bij de eerste dosis.

De seroprotectiepercentages en GMT's voor varicella voor de volledige analyseset staan in de volgende tabel.

Duur van de immuunrespons
Schema met één dosis bij individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar
In de klinische onderzoeken met gezonde individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar, waarin de proefpersonen na vaccinatie met 1 dosis langdurig werden gevolgd, waren detecteerbare varicella-antilichamen (gpELISA  0,6 units/ml) aanwezig bij 99,1% (3.092/3.120) 1 jaar na vaccinatie, bij 99,4% (1.382/1.391) 2 jaar na vaccinatie, bij 98,7% (1.032/1.046) 3 jaar na vaccinatie, bij 99,3% (997/1.004) 4 jaar na vaccinatie, bij 99,2% (727/733) 5 jaar na vaccinatie en bij 100% (432/432) van de proefpersonen 6 jaar na vaccinatie.

Schema met twee doses bij individuen in de leeftijdsgroep van 12 maanden tot 12 jaar
Gedurende een follow-up-periode van 9 jaar waren de GMT’s en het percentage individuen met VZV-antilichaamtiters ≥ 5 gpELISA-units/ml bij individuen die twee doses hebben gekregen hoger dan die van individuen die één dosis hebben gekregen in het eerste follow-up-jaar en vergelijkbaar tijdens de gehele follow-up-periode. De gecumuleerde aanhoudende aanwezigheid van VZV-antilichamen in beide schema’s bleef zeer hoog na 9 jaar follow-up (99,0% voor de groep die één dosis heeft gekregen en 98,8% voor de groep die twee doses heeft gekregen).

Individuen van 13 jaar of ouder
In klinische onderzoeken met gezonde individuen van 13 jaar of ouder, die 2 doses vaccin kregen waren detecteerbare varicella-antilichamen (gpELISA  0,6 units/ml) aanwezig bij 97,9% (568/580) 1 jaar na vaccinatie, bij 97,1% (34/35) 2 jaar na vaccinatie, bij 100% (144/144) 3 jaar na vaccinatie, 4 jaar na de vaccinatie bij 97,0% (98/101) 4 jaar na vaccinatie, bij 97,5% (78/80) 5 jaar na vaccinatie en bij 100% (45/45) van de proefpersonen 6 jaar na vaccinatie.

Bij gevaccineerden is na blootstelling aan het in de natuur voorkomende varicellavirus een stijging van de antilichaamspiegel waargenomen. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor de aanhoudende aanwezigheid van een antilichaamspiegel na vaccinatie, die in deze studies werd gevonden. De duur van de immuunrespons na toediening van varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) in afwezigheid van wildtype-stimulatie is niet bekend (zie rubriek 4.2).

Het immuungeheugen werd aangetoond door toediening van een booster-dosis varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam) 4 tot 6 jaar na de eerste vaccinatie bij 419 individuen die ten tijde van de eerste injectie 1 tot 17 jaar oud waren. De GMT was voor de booster-dosis 25,7 gpELISA-units/ml en nam toe tot 143,6 gpELISA-units/ml ongeveer 7-10 dagen na de booster-dosis.

Effectiviteit van het varicellavaccin (levend) (Oka/Merck-stam)

Observerend onderzoeken naar de effectiviteit van VARIVAX op lange termijn
Gegevens afkomstig van twee Amerikaanse observatie-onderzoeken naar de effectiviteit hebben bevestigd dat wijdverspreide varicellavaccinatie de kans op varicella met ongeveer 90% verlaagt. Bovendien bleef het gedaalde risico op het krijgen van varicella op populatieniveau gedurende ten minste 15 jaar behouden, zowel bij gevaccineerde als bij niet-gevaccineerde personen. De gegevens wijzen er ook op dat varicellavaccinatie het risico van herpes zoster bij gevaccineerde personen kan verlagen.

In het eerste onderzoek, een prospectief, langetermijn-cohortonderzoek, werden ongeveer 7.600 kinderen, die in 1995 in hun tweede levensjaar waren gevaccineerd met varicellavaccin, gedurende 14 jaar actief opgevolgd om een schatting te kunnen maken van het optreden van varicella en herpes zoster. Aan het einde van het onderzoek, in 2009, was van 38% van de kinderen uit het onderzoek bekend dat zij een tweede dosis varicellavaccin hadden gekregen. (In 2006 werd in de V.S. een tweede dosis varicellavaccin aangeraden.) Over de hele follow-up was de incidentie van varicella ongeveer 10 maal lager bij gevaccineerden dan bij kinderen van dezelfde leeftijd in de periode vóór vaccinatie (de geschatte effectiviteit van het vaccin over de onderzoeksperiode lag tussen de 73% en 90%). Met betrekking tot herpes zoster waren er tijdens de follow-upperiode onder gevaccineerden met varicellavaccin minder gevallen van herpes zoster dan men zou verwachten op basis van de percentages bij kinderen van dezelfde leeftijd met wildtype varicella in de periode vóór vaccinatie (relatief risico = 0,61; 95% BI: 0,43 ‑ 0,89). Gevallen van doorbraak van varicella en zoster waren doorgaans licht van aard.

In een tweede langetermijn-opvolgingsonderzoek werden vijf cross-sectionele onderzoeken uitgevoerd naar de incidentie van varicella over een periode van 15 jaar, elk bij een willekeurige groep van ongeveer 8.000 kinderen en adolescenten tussen 5 tot 19 jaar oud, lopend van 1995 (pre-vaccinatie) tot 2009. De resultaten lieten van 1995 tot 2009 een geleidelijke afname zien van de percentages varicella met globaal 90% tot 95% (ongeveer met een factor 10 tot 20) in alle leeftijdsgroepen en zowel bij gevaccineerde als bij niet-gevaccineerde kinderen en adolescenten. Bovendien werd in alle leeftijdsgroepen een afname van het percentage ziekenhuisopnames in verband met varicella waargenomen met ongeveer 90% (ongeveer een factor 10).

Gelijktijdige toediening
In een dubbelblind, actief comparator-gecontroleerd gerandomiseerd onderzoek (Protocol V114-029) kregen 1720 gezonde baby’s ofwel Vaxneuvance (een 15-valent PCV) of een 13-valent PCV. De baby’s kregen ook standaard vaccinaties voor kinderen, waaronder VARIVAX op een leeftijd van 12 tot 15 maanden. VARIVAX werd hierbij gelijktijdig toegediend met een pneumokokkenconjugaatvaccin.

Voor vaccins is geen evaluatie van de farmacokinetische gegevens vereist.

Traditionele preklinische veiligheidsonderzoeken werden niet uitgevoerd, maar er zijn geen preklinische problemen die relevant voor de klinische veiligheid naast de gegevens die in andere rubrieken van deze Samenvatting van de Productkenmerken worden vermeld.

Poeder:
Sucrose
Gehydrolyseerde gelatine
Ureum
Natriumchloride
Mononatrium-L-glutamaat
Watervrij dinatriumfosfaat
Kaliumdiwaterstoffosfaat
Kaliumchloride

Voor informatie over de restsporen, zie rubrieken 2, 4.3 en 4.4.

Oplosmiddel:
Water voor injecties

Het vaccin mag niet met andere medicinale producten worden gemengd.

24 maanden (2 jaar)

Na reconstitutie moet het vaccin onmiddellijk worden gebruikt. Er is echter ‘in gebruik’-stabiliteit aangetoond gedurende 30 minuten bij een temperatuur tussen +20 °C en +25 °C.

Gekoeld bewaren en transporteren (2 °C – 8 °C) . Bewaar de injectieflacon in de oorspronkelijke verpakking ter bescherming tegen licht.

Niet in de vriezer bewaren.
Voor de bewaarcondities van het geneesmiddel na reconstitutie, zie rubriek 6.3

Injectieflacon
Poeder in een 3-ml-injectieflacon (Type I-glas) met stopper (butylrubber) en flip-off dop (aluminium).

Voorgevulde spuit
Oplosmiddel in een voorgevulde 1 ml-spuit (Type I-glas) met plunjerstop (broom- of chlorobutylrubber) en afneembare dop (styreen-butadieen rubber), zonder injectienaald
Oplosmiddel in een voorgevulde 1 ml-spuit (Type I-glas) met plunjerstop (broom- of chlorobutylrubber) en afneembare dop (styreen-butadieen rubber), met 2 losse injectienaalden in de blister

1 of 10 per verpakking.

Het kan voorkomen dat niet alle verpakkingsgrootten in de handel worden gebracht.

Voor reconstitutie bevat de injectieflacon een wit tot gebroken wit poeder en de voorgevulde spuit bevat een doorzichtig, kleurloos vloeibaar oplosmiddel. Het gereconstitueerde vaccin is een doorzichtige, kleurloze tot lichtgele vloeistof
Vermijd contact met ontsmettingsmiddelen.

Voor de reconstitutie van het vaccin mag alleen het water voor injecties worden gebruikt dat in de voorgevulde spuit wordt meegeleverd.

Het is belangrijk om voor elke patiënt een afzonderlijke steriele spuit en naald te gebruiken om overdracht van ziekteverwekkers van de ene op de andere persoon te voorkomen. Er moet één naald gebruikt worden voor reconstitutie en een aparte, nieuwe naald voor injectie.

Aanwijzingen voor de bereiding van het vaccin

Om de injectienaald te bevestigen moet hij stevig op de tip van de spuit worden geduwd en vastgezet door te draaien.

Injecteer de hele inhoud van de voorgevulde spuit in de injectieflacon die het poeder bevat. De injectieflacon zachtjes schudden om de inhoud goed te mengen.
Het gereconstitueerde vaccin moet visueel worden geïnspecteerd op vreemde deeltjes en/of een verandering in het uiterlijk. Het vaccin mag niet worden gebruikt als er vaste deeltjes te zien zijn of als het vaccin na reconstitutie een doorzichtige, kleurloze tot lichtgele vloeistof is.

Het wordt aangeraden om het vaccin direct na reconstitutie toe te dienen, om verlies van werkzaamheid te minimaliseren. Gooi het gereconstitueerde vaccin weg als het niet binnen 30 minuten is gebruikt.

Vries het gereconstitueerde vaccin niet in.

Zuig de volledige inhoud van de injectieflacon op in een spuit, verwissel de naald en injecteer het vaccin subcutaan of intramusculair.

Al het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient in overeenstemming met lokale voorschriften te worden vernietigd.

Datum van eerste verlening van de vergunning: 27/10/2003
Datum van laatste verlenging: 14/11/2008