• Een te snel toegediende intraveneuze injectie kan hartritmestoornissen en fataal apneu veroorzaken.
• Voorzichtigheid is geboden bij patiënten met hartgeleidingsstoornissen of een instabiele cardiovasculaire ziekte vanwege de kans op hartritmestoornissen.
• Voorzichtigheid is geboden bij patiënten met glaucoom.
• De toediening van papaverine moet worden stopgezet als de patiënt symptomen van levertoxiciteit vertoont.
• Bij patiënten onder chronische behandeling met papaverine moeten de lever en het bloed regelmatig worden gecontroleerd.
• Papaverine moet voorzichtig worden toegediend bij patiënten met verminderde gastro-intestinale motiliteit, aangezien zij vatbaarder zijn voor spijsverteringsstoornissen.
• Intraveneuze injecties worden afgeraden bij kinderen jonger dan 15 jaar.
• De niet-goedgekeurde intracaverneuze toedieningsweg wordt in verband gebracht met een risico op priapisme.
• De niet-goedgekeurde intracoronaire toedieningsweg wordt in verband gebracht met een risico op QT-intervalverlenging en ventrikelfibrillatie (zie rubriek 4.5).

Dit geneesmiddel bevat minder dan 1 mmol natrium (23 mg) per ml, dat wil zeggen dat het in wezen ‘natriumvrij’ is.

Interferentie met laboratoriumtests
Het gebruik van papaverine kan wat betreft de aanwezigheid van opiaten tot een fout resultaat leiden bij een urinetest.

Niet aanbevolen combinaties
De niet-goedgekeurde intracoronaire toedieningsweg wordt in verband gebracht met een risico op QT-intervalverlenging en ventrikelfibrillatie (zie rubriek 4.4). Gelijktijdige toediening van papaverine met andere geneesmiddelen die het QT-interval verlengen kan dit effect versterken en het risico op torsades de pointe verhogen.
De combinatie van deze geneesmiddelen met papaverine wordt niet aanbevolen, tenzij de voordelen voor de patiënt opwegen tegen de risico's. In dat geval wordt ECG-bewaking van het hartritme aanbevolen. Deze geneesmiddelen zijn:

• Sommige anti-aritmica en antihypertensiva (bv. amiodaron, sotalol).
• Onderdrukkers van het centrale zenuwstelsel (bv. amisulpride, hydroxyzine, sulpiride).
• Andere geneesmiddelen (bv. debrafenib, vemurafenib, vinflunine, efavirenz).

Andere interacties

• Het therapeutisch effect van levodopa (antiparkinsonmiddel) verlaagt in aanwezigheid van papaverine. Indien gelijktijdige toediening van beide geneesmiddelen noodzakelijk is, moet de patiënt worden gecontroleerd op een verminderde therapeutische respons. De verhoging van de dosering van de antiparkinsontherapie moet worden overwogen.
• De gelijktijdige toediening van papaverine en calciumantagonisten kan het effect van papaverine versterken.
• De effecten van papaverine kunnen enigszins worden versterkt door gelijktijdige toediening van onderdrukkers van het centrale zenuwstelsel en de combinatie met morfine kan tot synergisme leiden.
• Nicotine kan de vaatverwijdende effecten van papaverine verminderen of zelfs opheffen.

Vruchtbaarheid
Er zijn geen adequate studies beschikbaar over de effecten van papaverine op de vruchtbaarheid of voortplantingsprestaties van mensen of dieren.

Zwangerschap
Er zijn geen gegevens beschikbaar over het gebruik van papaverine bij zwangere vrouwen. Dierstudies over de toxiciteit voor de voortplanting (zie rubriek5.3) zijn ontoereikend. De passage van papaverine door de placentabarrière is niet bekend.
Papaverine wordt niet aanbevolen voor gebruik tijdens de zwangerschap en bij vrouwen die zwanger kunnen worden en geen anticonceptie gebruiken. Dit geneesmiddel zal toegediend worden als de mogelijke voordelen voor de moeder hoger zijn dan de mogelijke risico’s voor de foetus.

Borstvoeding
De eventuele uitscheiding van papaverine of zijn metabolieten in de moedermelk is onbekend. Het risico bij kinderen die borstvoeding krijgen is niet uitgesloten.
Bij de beslissing om ofwel de borstvoeding stop te zetten ofwel de behandeling met papaverine te onderbreken of stop te zetten, moet het voordeel van borstvoeding voor het kind worden afgewogen tegen het voordeel van de behandeling voor de moeder.

Voorzichtigheid is geboden wat het vermogen betreft om een voertuig te besturen en machines te gebruiken. De toediening van papaverinechloorhydraat kan bijwerkingen veroorzaken zoals slaperigheid en duizeligheid.

Symptomen
Overdosering kan vasomotorische instabiliteit veroorzaken met misselijkheid, braken, zwakte, onderdrukking van het centrale zenuwstelsel, flushing, verdoving, aanvallen van apoplexie, hartritmestoornissen en tachycardie.
Acute overdosering kan zich uiten door hypotensie of cardiorespiratoire depressie.

Behandeling
Van bij de eerste tekenen van overdosering moet de behandeling worden stopgezet en de behandelende arts worden verwittigd. Deze zal oordelen of eventueel hospitalisatie vereist is.

In geval van overdosering bestaat de symptomatische behandeling erin om de beademing en bloedsomloop van de patiënt te ondersteunen.
De vitale parameters (bloedgassen en hartgeleiding) moeten worden opgevolgd.
Bij stuipen moet een parenterale toediening van diazepam, fenytoïne of fenobarbital worden uitgevoerd.
Bij refractaire stuipen kunnen thiopental en halothaan worden toegediend om een algemene anesthesie te veroorzaken en een neuromusculaire blokker om paralysie te veroorzaken.
Voor de behandeling van hypotensie moeten intraveneuze vloeistoffen en indien nodig sympathomimetica (noradrenaline) worden toegediend.
Voor de behandeling van hartritmestoornissen kan de intraveneuze toediening van calciumgluconaat nuttig zijn, samen met de opvolging van het ECG.

Farmacotherapeutische categorie: spasmolyticum van de gladde spieren, met name van het gastro-intestinaal en urogenitaal stelsel.
ATC-code: A03AD01

Papaverine is een directe en niet-specifieke ontspanner van de gladdespieren die, bijgevolg, inwerkt op de bloedvaten (vaatverwijdende werking) en andere stelsels met gladde spieren. Papaverine kan ook de geleiding in de hartspier verlagen en de diastolische periode verlengen.
In de meeste gevallen wordt de hersencirculatie verhoogd en deze werking is van korte duur. Het perifere vaatverwijdende effect is van variabele intensiteit en hangt waarschijnlijk af van de evolutie van het scleroseproces van de wanden van de slagaders en kleinste bloedvaten. Het vaatverwijdende effect is dus waarschijnlijk omgekeerd evenredig met de ernst van de vaataandoening. Papaverine is efficiënt bij de symptomatische behandeling of preventie van spasmen.
Papaverine blokkeert in zekere mate de flux van de Ca⁺⁺-ionen ter hoogte van de celwand, wat de antitachyaritmische werking verklaart. De intensiteit van deze blokkering kan variëren van de ene vasculaire site tot de andere en van de ene persoon tot de andere.
Door deze brede waaier van farmacologische werkingen kan papaverine worden gebruikt bij tal van verschillende aandoeningen van de bloedvaten en/of ingewanden. De werking is in de meeste gevallen duidelijk, van korte duur en niet-curatief.

Na injectie wordt papaverinechloorhydraat snel verspreid in het organisme. De halfwaardetijd is 90 tot 130 minuten en het verdeelvolume bedraagt 0,99 à 1,52 l/kilo. De substantie is sterk gebonden aan de plasmaproteïnen (87 %). Na intraveneuze toediening van 1 mg/kilo, wordt een bloedwaarde van 1 mg/liter bereikt in 5 minuten.

Metabolisme
Papaverinechloorhydraat wordt gemetaboliseerd in de lever, naar ratio van 90 % in enkele uren.
De eerste metabolisatiestapis demethylatie die leidt tot 6-hydroxypapaverine of 4-hydroxypapaverine, die op hun beurt glucuro- of sulfogeconjugeerd zijn ter hoogte van de aldus geproduceerde fenolgroep. Er dient opgemerkt te worden dat 4-hydroxypapaverine tevens de klinisch significante fosfodiësterase afremt.

Eliminatie
De uitscheiding gebeurt langs de nieren in de vorm van niet-gemetaboliseerde papaverine (minder dan 1 % wordt ongewijzigd aangetroffen in de urine) en in de vorm van metabolieten (meer dan 50 %). De rest wordt afgevoerd via de gal.

De behandeling van zwangere ratten en muizen met papaverine heeft de frequentie van aangeboren misvormingen niet verhoogd.
Andere gegevens over de toxiciteit voor de voortplanting en de ontwikkeling van de foetus volgens gestandaardiseerde studies bij dieren, zijn niet beschikbaar.

Glucose
Dinatriumedetaat
Water voor injecties

Geen papaverineoplossing toevoegen aan een Ringer-lactaatoplossing, aangezien zich een neerslag zou kunnen vormen.

3 jaar.
Het product moet na opening van de ampul onmiddellijk worden gebruikt.

De ampullen in de oorspronkelijke verpakking bewaren ter bescherming tegen licht.

Glazen ampullen type I van 2 ml.
Glazen ampullen type I van 3 ml.
Verpakking in dozen van 10 ampullen (publiek) en 100 ampullen (voor hospitaalgebruik).

Vóór toediening moet PAPAVERINE HCl STEROP worden afgenomen volgens de goede klinische praktijken, zo aseptisch mogelijk, met een steriele naald en onmiddellijk na opening van de ampul. Vervolgens moet de oplossing onmiddellijk worden toegediend.

De ampullen worden bij voorkeur niet gekoeld of ingevroren om elk risico van neerslagvorming te vermijden.

De oplossing moet vóór de toediening visueel worden geïnspecteerd om elke eventuele aanwezigheid van deeltjes op te sporen.
De oplossing niet gebruiken als de vloeistof niet helder is. De ampullen met zichtbare deeltjes weggooien.

Deze oplossing bevat geen antibacteriële bewaarstoffen. Ze is bestemd voor eenmalig gebruik aangezien ze de groei van micro-organismen niet kan verhinderen.
Ongebruikte resten geneesmiddel niet bewaren voor later gebruik.
Al het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient in overeenstemming met lokale voorschriften te worden vernietigd.
In het algemeen kan op de injectieplaats irritatie of necrose ontstaan als het product te snel wordt toegediend of bij injectie van een te hoog volume.

Datum van eerste verlening van de vergunning: 10/2012