Vóór de start van de behandeling met schildklierhormonen dienen de volgende aandoeningen uitgesloten of behandeld te worden:

• cardiovasculaire aandoeningen (bv. coronaire insufficiëntie, angina pectoris, myocardinfarct, arteriosclerose, hypertensie). Deze patiënten dienen van nauw opgevolgd worden op cardiale symptomen (i.e. excessieve tachycardie, pijn ter hoogte van de borst/angina).
• endocriene aandoeningen inclusief hypofysaire insufficiëntie (hypopituïtarisme), autonoom functionerende schildklier; diabetes mellitus, diabetes insipidus, ziekte van Addison en hyperadrenalisme.

In geval van bijnierschorsinsufficiëntie moet vóór de start van de behandeling met levothyroxine een behandeling opgestart zijn via een adequate vervangingstherapie om acute bijnierinsufficiëntie te voorkomen (zie rubriek 4.3).

Indien moet overgeschakeld worden naar een ander geneesmiddel dat levothyroxine bevat, moet de patiënt nauwgezet worden opgevolgd door middel van onder andere klinische en biologische controles tijdens de overgangsperiode, omdat de schildklierfunctie kan verstoord worden.  Bij sommige patiënten kan een dosisaanpassing noodzakelijk zijn.

Zelfs een door geneesmiddelen veroorzaakte lichte hyperthyreoïdie moet bij patiënten met coronaire insufficiëntie, hartinsufficiëntie of tachycardiale aritmieën vermeden worden. Daarom dienen in dit geval regelmatig controles van de schildklierhormoonparameters te worden uitgevoerd.

In het geval van secundaire hypothyreoïdie dient de oorzaak vastgesteld te worden voordat vervangingstherapie wordt gegeven en indien nodig moet vervangingstherapie van een gecompenseerde bijnierinsufficiëntie worden aangevangen.

Als het vermoeden van een autonoom functionerende schildklier bestaat, dient er voor de behandeling een TRH-test te worden uitgevoerd of dient een suppressiescintigram te worden verkregen.

Bij postmenopauzale vrouwen met hypothyreoïdie en een toegenomen risico van osteoporose dienen suprafysiologische serum-levothyroxine spiegels vermeden te worden en daarom dient de schildklierfunctie nauwlettend gecontroleerd te worden.

Levothyroxine dient niet in andere hyperthyreoïde toestanden gegeven te worden dan als gelijktijdige aanvulling tijdens thyreostatica-behandeling van hyperthyreoïdie. Als een behandeling met levothyroxine is ingesteld, dan is het aangeraden om bij wijziging van het levothyroxineproduct de dosering aan te passen aan de klinische respons van de patiënt en de laboratoriumuitslagen.

Patiënten met zeldzame erfelijke aandoeningen als galactose-intolerantie, algehele lactasedeficiëntie of glucose-galactose malabsorptie, dienen dit geneesmiddel niet te gebruiken.

L-Thyroxine Christiaens 50 µg tabletten bevat de kleurstof E110, L-Thyroxine Christiaens 200 µg tabletten bevat de kleurstof E124. Deze kunnen allergische reacties veroorzaken.

Voor diabetische patiënten en patiënten die anticoagulantiatherapie ondergaan, zie rubriek « Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interacties ».

Schildklierhormonen mogen niet worden gebruikt om gewicht te verliezen. Bij euthyroïde patiënten veroorzaken normale doseringen geen gewichtsverlies; hogere doseringen kunnen ernstige en zelfs levensbedreigende bijwerkingen veroorzaken, vooral als ze samen met bepaalde andere vermageringsproducten worden gegeven en in het bijzonder met sympathicomimetische aminen (zie rubriek 4.9).

Levothyroxine heeft een nauwe therapeutische index. Een correcte dosering is noodzakelijk om een overdosering of een onvoldoende behandeling te vermijden. Een niet-adequate behandeling kan gevolgen hebben ter hoogte van het cardiovasculair systeem, het botmetabolisme, de voortplantingsfunctie, de cognitieve functies, het glucosemetabolisme en het lipidenmetabolisme (zie ook rubriek 4.2).

Hemodynamische parameters moeten worden gemonitord wanneer met een behandeling met levothyroxine wordt gestart bij te vroeg geboren neonaten met een zeer laag geboortegewicht, omdat circulatoire collaps als gevolg van een nog onvoldoende ontwikkelde bijnierfunctie kan optreden.

Oestrogenen
Bij vrouwen die anticonceptiva gebruiken die oestrogenen bevatten en vrouwen die tijdens de menopauze hormoonsubstitutiebehandeling gebruiken, kan een verhoogde levothyroxinebehoefte optreden. Oestrogenen verhogen de binding van levothyroxine aan thyroxinebindend-globuline en verlagen fT₄. Dit resulteert in een klinisch significante stijging in TSH.

Androgenen
Wanneer een androgeen therapie opgestart wordt bij patiënten met een schildklierdysfunctie kan het nodig zijn om de dosis van levothyroxine te verlagen. Androgenen verlagen de gehaltes aan thyroxinebindend-globuline waardoor de gehaltes aan fT₄ en fT₃ stijgen. Het is aanbevolen om de schildklierfunctie te controleren binnen 6 tot 8 weken na het opstaren van de androgeen therapie.

Fosfaatchelatoren
Lanthaan en sevelamer kunnen de absorptie van levothyroxine verminderen. Dit effect kan klinisch relevant zijn. Een nauwgezette opvolging van de hormoonwaarden in het bloed is daarom aanbevolen. De levothyroxinedosis moet zonodig aangepast worden.

Antacida, cimetidine, sucralfaat, omeprazole
Antacida, cimetidine, sucralfaat, omeprazole en andere middelen die de zuursecretie van de maag remmen kunnen de absorptie van levothyroxine verlagen. Het is aanbevolen om ten minste 4 uur tussen de inname van levothyroxine en de inname van deze middelen te houden.

Ijzerbevattende geneesmiddelen, calciumcarbonaat en chroomverbindingen
Aluminiumbevattende geneesmiddelen (antacida, sucralfaat), ijzerbevattende geneesmiddelen, calciumcarbonaat en chroomverbindingen kunnen het effect van levothyroxine verminderen.
Levothyroxine dient 4 uur vóór de toediening van deze stoffen te worden ingenomen.

Fenytoïne
Fenytoïne verdringt levothyroxine van plasma-eiwitten, wat dus kan resulteren in verhoogde fT₄ en fT₃ fracties. Het verhoogt bovendien ook de metabolisatie van levothyroxine ter hoogte van de lever. Daarom is een nauwgezette controle van de hormoongehaltes aanbevolen.

Salicylaten, dicoumarol, furosemide en clofibraat
Salicylaten, dicoumarol, furosemide in hoge doses (250 mg) en clofibraat kunnen levothyroxine verdringen van het plasma-eiwit, wat leidt tot een verhoogde fT₄-fractie.

Anionenuitwisselaars
Inname van anionenuitwisselaars (bv. colestyramine, colestipol) remt de opname van natriumlevothyroxine. Daarom dient natriumlevothyroxine 4-5 uur voor toediening van colestyramine te worden ingenomen.
Propylthiouracil, glucocorticoïden, beta-sympaticolytica, amiodaron en jodiumhoudende contrastmiddelen
Deze stoffen remmen de perifere omzetting van T₄ in T₃. Amiodaron kan door het hoge joodgehalte zowel hyperthyreoïdie als hypothyreoïdie veroorzaken. Bijzondere voorzichtigheid is geboden in geval van nodulaire krop met mogelijk niet onderkende autonomie.

Orlistat
Orlistat kan de absorptie van levothyroxine verminderen. Het is aanbevolen om ten minste 4 uur tussen de inname van levothyroxine en de inname van orlistat te houden en de schildklierhormoon gehaltes te controleren bij de aanvang en het beëindigen van de gelijktijdige behandeling met orlisat.

Sertraline
Deze stof vermindert de werkzaamheid van levothyroxine en verhoogt de serum-TSH-spiegel.

Leverenzyminducerende middelen
Barbituraten en andere middelen met leverenzyminducerende eigenschappen (bv. carbamazepine) kunnen de hepatische levothyroxineklaring doen toenemen.

Tyrosine-kinase inhibitoren (bv. imatinib, sunitinib)
Tyrosine-kinaseremmers (bv. imatinib, sunitinib) kunnen de absorptie van levothyroxine verminderen. Het is daarom aanbevolen om de schildklierhormoon gehaltes bij de aanvang en aan het einde van de gelijktijdige behandeling te controleren. De levothyroxinedosis moet zo nodige aangepast worden. 

Ciprofloxacine, raloxifeen
Individuele meldingen suggereren dat ciprofloxacine en raloxifeen het effect van levothyroxine kunnen verminderen. Wanneer bij patiënten die levothyroxine en ciprofloxacine of raloxifeen innemen hypothyroïdie zonder onderliggende oorzaak wordt vastgesteld kan de mogelijkheid van een mogelijke interactie niet uitgesloten worden.

Anti-infectieuze middelen
Rifampicine
Waarschijnlijk mechanisme: inductie van het metabolisme van levothyroxine door rifampicine.
Bijwerking: verminderde doeltreffendheid van levothyroxine.

Rifapentine
Waarschijnlijk mechanisme: verhoogd metabolisme van levothyroxine geïnduceerd door rifapentine.
Bijwerking: risico op verminderde doeltreffendheid van levothyroxine.

Protease-inhibitoren
Meldingen wijzen op een mogelijke interactie tussen geneesmiddelen die ritonavir bevatten en levothyroxine. Bij patiënten die worden behandeld met levothyroxine moet ten minste de eerste maand na start en/of stopzetting van de behandeling met ritonavir het thyroïdstimulerend hormoon (TSH) worden gecontroleerd.

Voeding
Absorptie van levothyroxine kan beïnvloed worden zowel door het moment van voedselinname als door bepaalde voedingsmiddelen. Daarom is het belangrijk om levothyroxine in te nemen ongeveer 30 à 60 minuten vóór inname van voedsel. De combinatie van levothyroxine met voedsel moet dus vermeden worden.

Sojabevattende producten
Sojabevattende producten kunnen de intestinale absorptie van levothyroxine verminderen. Het kan daarom noodzakelijk zijn om de dosis van L-Thyroxine Christiaens aan te passen, met name bij het begin of na de beëindiging van voeding met sojasupplementen.

Antidiabetische middelen
Levothyroxine kan het effect verminderen van antidiabetische middelen. Het is aanbevolen om de bloedglucosespiegels bij het begin van schildklierhormoontherapie nauwgezet te controleren en, indien nodig, de dosering van het antidiabetische middel aan te passen.

Coumarinederivaten
Levothyroxine verdringt anticoagulerende middelen van plasma-eiwitten. Daarom kan het effect van de anticoagulatietherapie worden versterkt met een verhoogd risico op bloedingen. Daarom is het noodzakelijk om bij de start van de schildklierhormoonbehandeling de bloedstollingsparameters nauwgezet te controleren. Indien nodig, dient de dosering van het anticoagulerende middel aangepast te worden.

Zwangerschap
Tijdens de zwangerschap dient een behandeling met schildklierhormonen te worden voortgezet. De doseringsbehoefte kan zelfs toenemen tijdens de zwangerschap. De schildklierfunctie dient gecontroleerd te worden bij zwangere vrouwen tijdens elk trimester en na de zwangerschap, en de dosis levothyroxine dient aangepast te worden indien noodzakelijk.
Tot op heden zijn er geen meldingen geweest van enig risico voor de foetus na uitgebreid gebruik tijdens de zwangerschap.

Combinatietherapie van levothyroxine en thyreostatica voor hyperthyreoïdie is niet aangewezen tijdens de zwangerschap. Een dergelijke combinatie vereist hogere doses thyreostatica, waarvan bekend is dat ze de placenta kunnen passeren en zo hypothyreoïdie bij het kind kunnen veroorzaken. In geval van zwangerschap moet de behandeling met levothyroxine tabletten daarom gestopt worden en de laagst mogelijke werkzame dosis van thyreostatica dient behouden te worden (zie rubriek 4.3).

Borstvoeding
Minimale hoeveelheden van schildklierhormonen komen in de moedermelk terecht. Er zijn geen waarneembare effecten geweest bij zogende zuigelingen van moeders die levothyroxine innamen, en het gebruik ervan wordt compatibel geacht met borstvoeding.

Vruchtbaarheid
Er is geen dieronderzoek verricht om de effecten van levothyroxine op de vruchtbaarheid te evalueren.

L-Thyroxine Christiaens heeft geen invloed op de rijvaardigheid en op het vermogen om machines te bedienen.

Symptomen
Een verhoogde T₃-spiegel is een meer betrouwbare aanwijzing voor een overdosering dan verhoogde T₄- of fT₄-spiegels.

Bij overdosering vertoont de patiënt symptomen van een sterke toename van het basaal metabolisme (zie rubriek 4.8). Symptomen kunnen zich voordoen als duidelijke bètasympathicomimetische effecten zoals tachycardie, angst, agitatie en hyperkinesis. Tekenen van toxiciteit kunnen vertraagd zijn na inname. Ernstige overdosis kan lijken op een thyroïde crisis. Symptomen kunnen zijn: delirium, convulsies, spierzwakte en circulatoir falen. Bij incidentele vergiftingsgevallen (zelfmoordpoging), werden doses van 10 mg levothyroxine zonder complicaties, verdragen. Gevallen van plotselinge dood door een hartaandoening zijn gemeld bij patiënten na jarenlang verkeerd gebruik van levothyroxine.

Van Levothyroxine is niet bekend dat het kan leiden tot misbruik of afhankelijkheid.

Behandeling
De behandeling van een overdosering is voornamelijk symptomatisch en ondersteunend. Afhankelijk van de mate van overdosering wordt aangeraden de behandeling met de tabletten te stoppen en onderzoek uit te voeren. De sterke bèta-agonistische effecten van levothyroxine kunnen worden opgevangen met bètablokkers. In geval van een acute overdosis kan de gastro-intestinale absorptie verminderd worden door actieve kool toe te dienen. Bij extreme dosissen kan plasmaferese helpen.

Bij overdosering met levothyroxine is een langere opvolgperiode noodzakelijk omdat de symptomen tot 6 dagen vertraagd kunnen optreden vanwege de geleidelijke perifere conversie van levothyroxine naar trijoodthyronine; om deze conversie te remmen, kunnen glucocorticoïden worden toegediend.

Farmacotherapeutische categorie: thyroïdpreparaten – thyroïdhormonen, ATC-code: H03A A01

Het actief bestanddeel van L-Thyroxine Christiaens, het synthetische natriumlevothyroxine, is identiek aan het natuurlijk thyroïdhormoon en oefent dus al zijn fysiologische werkingen uit.

Absorptie
Oraal toegediend, varieert de resorptie van levothyroxine tussen 50 en 80%. De resorptie is beter op de nuchtere maag. Levothyroxine is in sterke mate gebonden aan de plasmaproteïnen (99,9%), voornamelijk aan het TBG (Thyroxine-Binding Globulin).

Distributie
Levothyroxine is in sterke mate gebonden aan de plasmaproteïnen (99,9%), voornamelijk aan het TBG
(Thyroxine-Binding Globulin).Alleen de vrije fractie is werkelijk actief en deze wordt door dejodering in de weefsels omgezet in T₃ (triiodothyronine). Deze laatste stof is vier maal actiever per massaeenheid dan levothyroxine.

Eliminatie
De plasmahalfwaardetijd van T₄ bedraagt 6 à 7 dagen. Deze waarde wordt gereduceerd in geval van hyperthyroïdie (3 dagen) en wordt verlengd in geval van hypothyroïdie (12 dagen). De halfwaardetijd van T₃ bedraagt 1 tot 2 dagen.

Geen gegevens bezorgd.

Alle L-Thyroxine Christiaens tabletten bevatten: lactosemonohydraat, gelatine, talk, maïszetmeel en magnesiumstearaat.

L-Thyroxine Christiaens 25 µg tabletten bevatten daarnaast de lakkleurstoffen E104 en E132.
L-Thyroxine Christiaens 50 µg tabletten bevatten daarnaast de lakkleurstof E110.
L-Thyroxine Christiaens 75 µg tabletten bevatten daarnaast de kleurstof zwart ijzeroxide.
L-Thyroxine Christiaens 100 µg tabletten bevatten daarnaast de lakkleurstof E104.
L-Thyroxine Christiaens 150 µg tabletten bevatten daarnaast de lakkleurstof E132.
L-Thyroxine Christiaens 175 µg tabletten bevatten daarnaast de kleurstof bruin ijzeroxide.
L-Thyroxine Christiaens 200 µg tabletten bevatten daarnaast de lakkleurstoffen E124 en E132.
L-Thyroxine Christiaens 125 µg tabletten bevatten geen kleurstoffen.

Niet van toepassing.

L-Thyroxine Christiaens 50 µg, 75µg, 100 µg, 125 µg, 150 µg, 175 µg en 200 µg: 3 jaar.
L-Thyroxine Christiaens 25 µg: 30 maanden.

Bewaren beneden 25°C en buiten invloed van licht.

Blisterverpakkingen van 112 tabletten aan 25 µg, 50 µg, 75 µg, 100 µg, 125 µg, 150 µg, 175 µg en 200 µg (kalenderverpakking PVC-kristal/PVDC//Alu) en eenheidsverpakkingen (112 x 1) tabletten aan 25 μg, 50 μg, 75 μg, 100 μg, 125 μg, 150 μg, 175 μg en 200 μg.

Geen bijzondere vereisten.

Datum van eerste verlening van de vergunning: 09/07/1997
Datum van laatste verlenging: 15/05/2006