Vesomni dient met voorzichtigheid gebruikt te worden bij patiënten met:

• Ernstige nierinsufficiëntie,
• Risico op urineretentie,
• Gastro-intestinale obstructieve aandoeningen,
• Risico op verminderde gastro-intestinale motiliteit,
• Hiatus hernia/ gastro-esofageale reflux en/of patiënten die gelijktijdig geneesmiddelen gebruiken (zoals bisfosfonaten) die oesofagitis kunnen veroorzaken of verergeren,
• Autonome neuropathie.

De patiënt moet onderzocht worden om de aanwezigheid van andere aandoeningen uit te sluiten die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken als benigne prostaathyperplasie.

Andere oorzaken van frequent urineren (hartfalen of nierziekte) dienen te worden onderzocht voordat de behandeling met Vesomni wordt gestart. Indien een urineweginfectie aanwezig is, dient een passende antibacteriële therapie te worden ingezet.

Bij patiënten met risicofactoren zoals bestaande lange-QT-syndroom en hypokaliëmie, behandeld met solifenacinesuccinaat, zijn QT-verlenging en torsade de pointes waargenomen.

Angio-oedeem met luchtweg obstructie is gemeld bij sommige patiënten op solifenacinesuccinaat of tamsulosine. Indien angio-oedeem optreedt, dient het gebruik van Vesomni te worden gestaakt en mag de behandeling niet meer worden hervat. Een geschikte behandeling en/of passende maatregelen moet worden ingesteld.

Anafylactische reacties zijn gerapporteerd bij sommige patiënten die werden behandeld met solifenacinesuccinaat. Bij patiënten die anafylactische reacties ontwikkelen, dient het gebruik van Vesomni te worden gestaakt en een geschikte behandeling en/of passende maatregelen te worden genomen.

Zoals bij andere alfa₁-adrenoceptor antagonisten, kan bij het gebruik van tamsulosine in individuele gevallen een bloeddrukdaling optreden. Als gevolg hiervan kan in zeldzame gevallen syncope ontstaan. Patiënten die beginnen met het gebruik van Vesomni moeten geadviseerd worden te gaan zitten of liggen bij de eerste tekenen van orthostatische hypotensie (duizeligheid, zwakte) totdat de symptomen verdwenen zijn.

Het ‘Intra-operative Floppy Iris Syndrome’ (IFIS, een variant van het kleine pupil syndroom) is gezien tijdens cataract- en glaucoomoperaties bij een aantal patiënten onder behandeling met tamsulosinehydrochloride, of die daarmee voorheen waren behandeld. IFIS kan het risico op oogcomplicaties tijdens en na de operatie verhogen. Het wordt daarom niet aangeraden een behandeling met Vesomni te starten bij patiënten voor wie een cataract- of glaucoomoperatie gepland is. Er zijn anekdotische meldingen dat het staken van het gebruik van tamsulosine 1-2 weken voorafgaand aan de cataract- of glaucoomoperatie zinvol is, maar het voordeel van stopzetting van de behandeling is niet vastgesteld. Bij het preoperatieve onderzoek dienen de chirurgen en oogheelkundige teams vast te stellen of patiënten die cataract- of glaucoomoperaties moeten ondergaan met Vesomni worden behandeld of daarmee eerder zijn behandeld, om zich ervan te verzekeren dat de juiste voorzorgsmaatregelen zijn genomen om IFIS tijdens de operatie te kunnen ondervangen.

Vesomni dient met de nodige voorzichtigheid gebruikt te worden in combinatie met matige of sterke CYP3A4-remmers (zie rubriek 4.5) en het mag niet in combinatie worden gegeven met sterke CYP3A4-remmers, bijvoorbeeld ketoconazol, bij patiënten met een CYP2D6 langzame metaboliseerder fenotype of die sterke CYP2D6-remmers gebruiken, bijvoorbeeld paroxetine.

Gelijktijdige behandeling met andere geneesmiddelen die anticholinerge eigenschappen hebben, kan resulteren in meer uitgesproken therapeutische effecten en bijwerkingen. Alvorens met een andere anticholinerge therapie te beginnen dient men een interval van ongeveer een week te hanteren na het stoppen van de behandeling met Vesomni. Het effect van solifenacine kan verminderd worden indien het tegelijk met cholinerge receptoragonisten wordt toegediend.

Interacties met CYP3A4 en CYP2D6-remmers
Gelijktijdig gebruik van solifenacine en ketoconazol (een sterke CYP3A4-remmer) (200 mg/dag), resulteerde in een toename van de C_max en de oppervlakte onder de curve (AUC) van solifenacine met respectievelijk een factor 1,4 en 2,0, terwijl een ketoconazol dosis van 400 mg/dag resulteerde in een toename van de C_max en de AUC van solifenacine met respectievelijk een factor 1,5 en 2,8.

Gelijktijdig gebruik van tamsulosine en ketoconazol (400 mg/dag) resulteerde in een toename van de C_max en de AUC van tamsulosine met respectievelijk een factor 2,2 en 2,8.

Omdat gelijktijdig gebruik van sterke CYP3A4-remmers, zoals ketoconazol, ritonavir, nelfinavir en itraconazol, kan leiden tot verhoogde blootstelling aan zowel solifenacine als tamsulosine, dient Vesomni met voorzichtigheid gebruikt te worden in combinatie met sterke CYP3A4-remmers. Vesomni mag niet in combinatie worden gegeven met sterke CYP3A4-remmers bij patiënten met een CYP2D6 langzame metaboliseerder fenotype of die sterke CYP2D6-remmers gebruiken.

Gelijktijdig gebruik van Vesomni met verapamil (een matige CYP3A4-remmer) resulteerde in een ongeveer 2,2-voudige toename van C_max en de AUC van tamsulosine en in een ongeveer 1,6-voudige toename van C_max en AUC van solifenacine. Voorzichtigheid is geboden bij gebruik van Vesomni in combinatie met matige CYP3A4-remmers.

Gelijktijdig gebruik van tamsulosine met de zwakke CYP3A4-remmer cimetidine (400 mg elke 6 uur) resulteerde in een 1,44-voudige toename van de AUC van tamsulosine, terwijl de C_max niet significant veranderde. Vesomni kan gebruikt worden in combinatie met zwakke CYP3A4-remmers.

Gelijktijdig gebruik van tamsulosine met de sterke CYP2D6-remmer paroxetine (20 mg/dag) resulteerde in een toename van de C_max en AUC van tamsulosine met respectievelijk een factor 1,3 en 1,6. Vesomni kan gebruikt worden in combinatie met CYP2D6-remmers.

Het effect van enzyminductie op de farmacokinetiek van solifenacine en tamsulosine is niet onderzocht. Aangezien solifenacine en tamsulosine door CYP3A4 worden gemetaboliseerd, kunnen farmacokinetische interacties optreden met CYP3A4 induceerders (bijvoorbeeld rifampicine) waardoor de plasmaconcentraties van solifenacine en tamsulosine kunnen afnemen.

Andere interacties
De volgende gegevens weerspiegelen de beschikbare informatie over de afzonderlijke werkzame bestanddelen.
Solifenacine

• Het effect van middelen die de motiliteit van het maag-darmkanaal bevorderen, zoals metoclopramide en cisapride, kan door solifenacine verminderd worden.
• In vitro studies hebben aangetoond dat solifenacine in therapeutische concentraties geen remming veroorzaakt van CYP1A1/2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 of 3A4. Derhalve worden er geen interacties verwacht tussen solifenacine en geneesmiddelen die door deze enzymen worden gemetaboliseerd.
• Inname van solifenacine had geen invloed op de farmacokinetiek van R-warfarine en S‑warfarine en hun effecten op de protrombinetijd.
• Inname van solifenacine had geen invloed op de farmacokinetiek van digoxine.

Tamsulosine

• Gelijktijdige toediening van andere alfa₁-adrenoceptor antagonisten zou kunnen leiden tot hypotensieve effecten.
• Diazepam, propranolol, trichlormethiazide, chloormadinon, amitriptyline, diclofenac, glibenclamide, simvastatine en warfarine veranderen de vrije fractie van tamsulosine in vitro in humaan plasma niet; tamsulosine verandert de vrije fracties van diazepam, propranolol, trichlormethiazide en chloormadinon niet. Diclofenac en warfarine kunnen echter de eliminatie van tamsulosine versnellen.
• Gelijktijdige toediening van furosemide resulteert in een daling van de plasmaconcentratie van tamsulosine, maar omdat de concentraties binnen de normale grenzen blijven, is gelijktijdig gebruik acceptabel.
• In vitro studies hebben aangetoond dat tamsulosine in therapeutische concentraties geen remming veroorzaakt van CYP1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 of 3A4. Derhalve worden er geen interacties verwacht tussen tamsulosine en geneesmiddelen die ook door deze enzymen worden gemetaboliseerd.
• Er zijn geen interacties gezien als tamsulosine gelijktijdig met atenolol, enalapril of theofylline werd gegeven.

Vruchtbaarheid
Het effect van Vesomni op vruchtbaarheid is niet vastgesteld. Dierproeven met solifenacine of tamsulosine laten geen schadelijke effecten zien op de vruchtbaarheid en de vroege ontwikkeling van het embryo (zie rubriek 5.3).

Ejaculatie stoornissen zijn waargenomen bij korte en lange termijn klinische studies met tamsulosine. Het optreden van ejaculatie stoornissen, retrograde ejaculatie en uitblijven van zaadlozing zijn gemeld in de post vergunningsfase.

Zwangerschap en Borstvoeding
Vesomni is niet geïndiceerd voor gebruik door vrouwen.

Er is geen onderzoek verricht met betrekking tot de effecten van Vesomni op de rijvaardigheid en op het vermogen om machines te bedienen. Patiënten dienen echter geïnformeerd te worden over het mogelijke optreden van duizeligheid, wazig zien, vermoeidheid en soms slaperigheid, waardoor de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen negatief zou kunnen worden beïnvloed (zie rubriek 4.8).

Symptomen
Overdosering met combinatietherapie van solifenacine en tamsulosine kan aanleiding geven tot ernstige anticholinerge effecten met acute hypotensie. De hoogste dosis die onbedoeld werd ingenomen tijdens een klinische studie kwam overeen met 126 mg solifenacinesuccinaat en 5,6 mg tamsulosinehydrochloride. Deze dosis werd goed verdragen; de enige bijwerking die werd gerapporteerd was milde droge mond gedurende 16 dagen.

Behandeling
In het geval van een overdosis met solifenacine en tamsulosine dient de patiënt behandeld te worden met geactiveerde kool. Maagspoeling is zinvol wanneer dit binnen 1 uur wordt uitgevoerd, maar braken mag niet worden opgewekt.

Zoals voor andere anticholinerge stoffen kunnen symptomen van overdosering door de solifenacine component als volgt worden behandeld:

• Ernstige centraal anticholinerge effecten zoals hallucinaties of ernstige opwinding: behandelen met fysostigmine of carbachol.
• Convulsies of uitgesproken opwinding: behandelen met benzodiazepines.
• Respiratoire insufficiëntie: behandelen door middel van kunstmatige beademing.
• Tachycardie: indien nodig de symptomen behandelen. Voorzichtigheid is geboden bij de toediening van bètablokkers, omdat de gelijktijdige overdosering met tamsulosine kan lijden tot ernstige hypotensie.
• Urineretentie: behandelen door middel van catheterisatie.

Zoals met andere antimuscarinica dient in geval van overdosering speciale aandacht te worden gegeven aan patiënten met een bekend risico op QT-verlenging (zoals, hypokaliëmie, bradycardie en gelijktijdig gebruik van middelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen) en relevante hartziekten in de anamnese (zoals myocard-ischemie, aritmie en congestief hartfalen).

Acute hypotensie, optredend na overdosering door de tamsulosine component, dient symptomatisch te worden behandeld. Het is onwaarschijnlijk dat dialyse helpt, omdat tamsulosine zeer sterk aan plasma-eiwitten wordt gebonden.

Farmacotherapeutische categorie:  alfa₁-adrenoceptor antagonisten                          ATC-code: G04CA53 

Werkingsmechanisme
Vesomni is een combinatietablet met twee werkzame bestanddelen, solifenacine en tamsulosine. Deze geneesmiddelen hebben een onafhankelijk en complementair werkingsmechanisme in de behandeling van lagere urinewegen symptomen (LUTS)  gerelateerd aan BPH, met opslagklachten.

Solifenacine is een competitieve en selectieve antagonist van muscarinereceptoren en heeft geen relevante affiniteit voor verscheidene andere geteste receptoren, enzymen of ionkanalen. Solifenacine heeft de hoogste affiniteit voor muscarine M₃-receptoren, gevolgd door muscarine M₁- en M₂-receptoren.

Tamsulosine is een alfa₁-adrenoceptor antagonist. Het bindt selectief en competitief aan de postsynaptische alfa₁-adrenoreceptoren, voornamelijk aan de subtypes alfa_1A en alfa_1D en is een sterke antagonist in het weefsel van de lage urinewegen.
Farmacodynamische effecten
Vesomni tabletten bestaan uit twee werkzame bestanddelen met onafhankelijke en complementaire effecten bij de behandeling van LUTS gerelateerd aan BPH, met opslagklachten:
Solifenacine verbetert de opslagproblemen die gerelateerd zijn aan niet-neuronaal afgegeven acetylcholine, dat de M₃-receptoren in de blaas activeert. Niet-neuronaal afgegeven acetylcholine sensibiliseert de urotheliale sensorische functie en manifesteert zich als urinaire urgency en verhoogde mictiefrequentie.
Tamsulosine verbetert mictiesymptomen door vermindering van de obstructie via relaxatie van glad spierweefsel in de prostaat, blaashals en urethra, waardoor de maximale urinestroomsnelheid verhoogd wordt. Het verbetert ook opslagsymptomen.
Klinische werkzaamheid en veiligheid
Effectiviteit is aangetoond in een fase 3 studie in patiënten met LUTS gerelateerd aan BPH met mictieklachten (obstructieve symptomen) en tenminste het volgende niveau van opslagklachten (irritatieve symptomen): ≥ 8 micties/24 uur en ≥ 2 urgency episodes/24 uur.

Vesomni gaf statistisch significante verbeteringen aan het einde van de studie ten opzichte van baseline vergeleken met placebo op de twee primaire eindpunten, totale  International Prostate Symptom Score (IPSS) en Totale Urgency en Frequentie Score (TUFS), en op de secundaire eindpunten urgency, mictiefrequentie, gemiddeld geplast volume per mictie, nycturie, IPSS mictiesubscore, IPSS opslagsubscore, IPSS Quality Of Life (QoL), de hinderscore (Bother score) en de gezondheidsgerelateerde Quality of Life (HR-QoL) score van de Overactive Bladder enquête (OAB-q) inclusief alle subscores (omgang, zorg, slaap en sociaal).
Vesomni toonde een statistisch significant grotere verbetering in vergelijking met tamsulosine OCAS op de Totale Urgency en Frequentie Score, evenals op mictiefrequentie, gemiddeld geplast volume per mictie en de IPSS opslagsubscore. Dit ging gepaard met statistisch significante verbeteringen van de IPSS QoL en de gezondheidsgerelateerde ‘Quality of Life’ (HR-QoL) totale score van de OAB enquête (OAB-q), inclusief alle subscores. Bovendien was Vesomni, zoals verwacht, niet inferieur aan tamsulosine OCAS (p <0,001), op de totale IPSS.

Vesomni
Onderstaande informatie geeft de farmacokinetische parameters van Vesomni weer na meervoudige toediening.

Een relatieve biobeschikbaarheidstudie met meervoudige dosering liet zien dat de toediening van Vesomni resulteert in vergelijkbare blootstelling als coadministratie van afzonderlijke solifenacine en tamsulosine OCAS tabletten van dezelfde dosis.

Absorptie
Na meervoudige toediening van Vesomni varieerde de t_max van solifenacine tussen 4,27 en 4,76 uur in verschillende studies; de t_max van tamsulosine varieerde tussen 3,47 en 5,65 uur. De daarbij behorende C_max waardes van solifenacine varieerden tussen de 26,5 ng/ml en 32,0 ng/ml en de C_max van tamsulosine varieerde tussen 6,56 ng/ml en 13,3 ng/ml. De waardes van de oppervlakte onder de curve (AUC) van solifenacine varieerden tussen 528 ng.h/ml en 601 ng.h/ml en voor tamsulosine tussen 97,1 ng.h/ml en 222 ng.h/ml. De absolute biobeschikbaarheid van solifenacine is ongeveer 90%, terwijl die voor tamsulosine op 70% – 79% geschat wordt.

Er is een voedseleffect studie na enkelvoudige toediening met Vesomni uitgevoerd. Hierbij werd Vesomni toegediend op de nuchtere maag, na een laag calorisch ontbijt met een laag vetgehalte en na een hoog calorisch ontbijt met een hoog vetgehalte. Bij toediening na een hoog calorisch ontbijt met hoog vetgehalte, nam de C_max van tamsulosine met 54% toe vergeleken met toediening op de nuchtere maag, terwijl de AUC met 33% toenam. Een laag calorisch ontbijt met een laag vetgehalte had geen invloed op de farmacokinetiek van tamsulosine. De farmacokinetiek van solifenacine werd niet beïnvloed door een laag calorisch ontbijt met laag vetgehalte, noch door een hoog calorisch ontbijt met een hoog vetgehalte.

Gelijktijdige toediening van solifenacine en tamsulosine OCAS resulteerde in een 1,19-voudige toename in de C_max en een 1,24-voudige toename in de AUC van tamsulosine vergeleken met toediening van een tamsulosine OCAS tablet alleen. Er waren geen aanwijzingen voor een effect van tamsulosine op de farmacokinetiek van solifenacine.

Eliminatie
Na een enkelvoudige toediening van Vesomni varieerde de t_1/2 van solifenacine tussen de 49,5 en 53,0 uur en van tamsulosine tussen de 12,8 en 14,0 uur.

Gelijktijdige toediening van meervoudige doseringen van verapamil 240 mg qd en Vesomni resulteerde in een 60% toename in de C_max en een 63% toename in AUC van solifenacine; de C_max van tamsulosine nam toe met 115% en de AUC met 122%. De veranderingen in de C_max en AUC worden niet klinisch relevant geacht.

Populatie farmacokinetische analyse van fase 3 data liet zien dat de intra-subject variabiliteit in de tamsulosine farmacokinetiek was gerelateerd aan verschillen in leeftijd, lengte en alfa₁‑glycoproteinezuur plasmaconcentraties. Een toename van leeftijd en alfa₁‑glycoproteinezuur was geassocieerd met een toename van AUC, terwijl een toename van lengte geassocieerd was met een afname van AUC. Dezelfde factoren resulteerden in vergelijkbare veranderingen in de farmacokinetiek van solifenacine. Daarnaast waren toenames in gamma glutamyl transpeptidase geassocieerd met hogere AUC waardes. De veranderingen in AUC worden niet klinisch relevant geacht.

Informatie over de individuele werkzame bestanddelen toegediend als enkelvoudige producten completeren de farmacokinetische informatie over Vesomni:

Solifenacine

Absorptie
Voor solifenacine tabletten is de t_max onafhankelijk van de dosering en bedraagt 3 tot 8 uur na meervoudige toediening. Tussen doseringen van 5 tot 40 mg nemen de C_max en AUC proportioneel met de dosis toe. De absolute biobeschikbaarheid is ongeveer 90%.

Distributie
Na intraveneuze toediening bedraagt het verdelingsvolume van solifenacine ongeveer 600 l. Solifenacine is (voor ongeveer 98%) gebonden aan plasma-eiwitten, voornamelijk alfa₁‑glycoproteinezuur.

Biotransformatie
Solifenacine heeft een laag “first pass” effect, omdat het langzaam wordt gemetaboliseerd. Solifenacine wordt uitgebreid gemetaboliseerd in de lever, voornamelijk door CYP3A4. Er bestaan echter ook andere metabole routes die kunnen bijdragen aan het metabolisme van solifenacine. De systemische klaring van solifenacine is ongeveer 9,5 l/uur. Na orale toediening zijn in plasma, naast solifenacine, 1 farmacologisch actieve (4R-hydroxy solifenacine) en 3 inactieve metabolieten (N-glucuronide, N-oxide en 4R-hydroxyl-N-oxide van solifenacine) gevonden.

Eliminatie
Na een enkelvoudige toediening van 10 mg [¹⁴C-gelabeld] solifenacine werd over een periode van 26 dagen ongeveer 70% van de radioactiviteit teruggevonden in urine en 23% in feces. In urine werd ongeveer 11% van de radioactiviteit teruggevonden als onveranderd werkzaam bestanddeel; ongeveer 18% als de N-oxide metaboliet, 9% als de 4R-hydroxy-N-oxide metaboliet en 8% als de 4R-hydroxy metaboliet (actieve metaboliet).

Tamsulosine
Absorptie
Voor tamsulosine OCAS tabletten bedraagt de t_max 4 tot 6 uur na meervoudige toediening van 0,4 mg. Met doseringen van 0,4 tot 1,2 mg nemen de C_max en de AUC proportioneel met de dosis toe. De absolute biobeschikbaarheid wordt geschat op ongeveer 57%.

Distributie
Na intraveneuze toediening bedraagt het verdelingsvolume van tamsulosine ongeveer 16 l. Tamsulosine is (voor ongeveer 99%) gebonden aan plasma-eiwitten, voornamelijk alfa₁‑glycoproteinezuur.

Biotransformatie
Tamsulosine heeft een laag “first pass” effect, omdat het langzaam wordt gemetaboliseerd. Tamsulosine wordt uitgebreid gemetaboliseerd door de lever, voornamelijk door CYP3A4 en CYP2D6. De systemische klaring is ongeveer 2,9 l/uur. Tamsulosine is voornamelijk in het plasma aanwezig in de vorm van het onveranderde werkzame bestanddeel. Geen van de metabolieten is actiever dan het oorspronkelijke geneesmiddel.

Eliminatie
Na een enkelvoudige dosering van 0,2 mg [¹⁴C-gelabeld]-tamsulosine is na 1 week ongeveer 76% van de radioactiviteit uitgescheiden in urine en 21% in feces. In urine, werd ongeveer 9% van de radioactiviteit teruggevonden als onveranderd tamsulosine; ongeveer 16% als het sulfaat van o‑gedeëthyleerd tamsulosine, en 8% als o-ethoxyphenoxy azijnzuur.

Gegevens in speciale patiëntenpopulaties
Ouderen
In de klinische farmacologische en biofarmaceutische studies varieerde de leeftijd van de gezonde vrijwilligers tussen de 19 en 79 jaar. Na toediening van Vesomni werden de hoogste gemiddelde plasmaconcentratie waargenomen bij ouderen, maar met een bijna volledige overlap met de individuele waardes in jongere vrijwilligers. Dit werd bevestigd door populatie farmacokinetische analyse van de fase 2 en 3 data. Vesomni kan gebruikt worden in de oudere populatie.

Verminderde nierfunctie
Vesomni
Vesomni kan gebruikt worden bij patiënten met lichte tot matige nierinsufficiëntie, maar moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met ernstige nierinsufficiëntie.

De farmacokinetiek van Vesomni is niet onderzocht in patiënten met nierinsufficiëntie. Onderstaande informatie betreffende nierinsufficiëntie komt van gegevens verkregen met de individuele werkzame bestanddelen.

Solifenacine
De AUC en C_max van solifenacine in patiënten met lichte tot matige nierinsufficiëntie waren niet significant verschillend van de waardes gevonden bij gezonde vrijwilligers. Bij patiënten met ernstige nierinsufficiëntie (creatinine klaring ≤ 30 ml/min), was de plasmaconcentratie van solifenacine significant hoger dan in de controlegroep, met een toename van C_max van ongeveer 30%, van AUC met meer dan 100% en van de t_1/2 met meer dan 60%. Er werd een statistische significante relatie gevonden tussen de creatinineklaring en de solifenacineklaring. De farmacokinetiek in patiënten die hemodialyse ondergingen is niet bestudeerd.

Tamsulosine
De farmacokinetiek van tamsulosine is vergeleken tussen 6 vrijwilligers met lichte tot matige (30≤ creatinineklaring < 70 ml/min/1.73 m²) of ernstige nierinsufficiëntie (< 30 ml/min/1,73 m²) en 6 gezonde vrijwilligers (creatinineklaring 90 ml/min/1,73 m²). Hoewel er een verandering in de totale plasmaconcentratie van tamsulosine werd waargenomen als gevolg van veranderde binding aan alpha₁-glycoproteinezuur, bleef de ongebonden (actieve) concentratie van tamsulosinehydrochloride, als ook de intrinsieke klaring, vrijwel constant. Patiënten met terminale nierinsufficiëntie (creatinineklaring < 10 ml/min/1,73 m²) zijn niet onderzocht.

Verminderde leverfunctie
Vesomni
Vesomni kan gebruikt worden bij patiënten met lichte tot matige leverinsufficiëntie, maar is gecontraïndiceerd in patiënten met ernstige leverinsufficiëntie.

De farmacokinetiek van Vesomni is niet onderzocht in patiënten met leverinsufficiëntie. Onderstaande informatie betreffende leverinsufficiëntie komt van gegevens verkregen met de individuele werkzame bestanddelen.

Solifenacine
In patiënten met matige leverinsufficiëntie (Child-Pugh score van 7 t/m 9) was de C_max niet veranderd, de AUC was met 60% toegenomen en de t_1/2 verdubbeld. De farmacokinetiek van solifenacine in patiënten met ernstige leverinsufficiëntie is niet onderzocht.

Tamsulosine
De farmacokinetiek van tamsulosine is vergeleken tussen 8 vrijwilligers met matige leverinsufficiëntie (Child-Pugh score van 7 t/m 9) en 8 gezonde vrijwilligers. Hoewel een toename in de totale plasmaconcentratie van tamsulosine werd waargenomen, als gevolg van veranderde binding aan alfa₁‑glycoproteinezuur, veranderde de ongebonden (actieve) concentratie van tamsulosine niet significant met een matige verandering in de intrinsieke klaring van ongebonden tamsulosine (32%). Tamsulosine is niet onderzocht in patiënten met ernstige leverinsufficiëntie.

Er zijn geen niet-klinische onderzoeken uitgevoerd met Vesomni. Solifenacine en tamsulosine zijn uitgebreid afzonderlijk onderzocht in proefdierstudies en de bevindingen zijn in overeenstemming met de reeds bekende farmacologische activiteit. Preklinische gegevens, afkomstig van conventionele studies op het gebied van veiligheidsfarmacologie, toxiciteit bij herhaalde dosering, vruchtbaarheid, ontwikkeling van embryo/foetus, genotoxiciteit en carcinogeen potentieel, wijzen niet op een speciaal risico voor de mens en geven geen aanleiding tot bezorgdheid voor versterking of synergie van de bijwerkingen als solifenacine en tamsulosine gelijktijdig gebruikt worden.

Mannitol (E421)
Maltose
Macrogol 7.000.000
Macrogol 8000
Magnesium stearaat (E470b)
Butylhydroxytolueen (E321)
Watervrij colloïdaal siliciumdioxide (E551)
Hypromellose (E464)
IJzeroxide, rood (E172)

Niet van toepassing.

3 jaar.

Voor dit geneesmiddel zijn er geen speciale bewaarcondities.

Aluminium blisterverpakking met 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, of 200 tabletten.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Al het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient te worden vernietigd overeenkomstig lokale voorschriften.

Datum van eerste verlening van de vergunning: 11/2013
Datum van laatste hernieuwing van de vergunning: 03/2018