Zoals bij andere α₁‑adrenoceptor antagonisten kan bij het gebruik van Omic Ocas 0,4 mg in individuele gevallen een bloeddrukdaling optreden; als gevolg hiervan kan in zeldzame gevallen syncope ontstaan. Bij tekenen van orthostatische hypotensie (duizeligheid, zwakte) moet de patiënt gaan liggen of zitten totdat de symptomen verdwenen zijn.

Voor er met de Omic Ocas 0,4 mg therapie kan begonnen worden, moet de patiënt onderzocht worden om andere aandoeningen die dezelfde symptomen als benigne prostaathyperplasie veroorzaken uit te sluiten. Rectaal toucher en, indien nodig, bepaling van het prostaat‑specifiek antigeen (PSA) moeten vóór aanvang van de behandeling met Omic Ocas 0,4 mg en periodiek daarna gebeuren.

Voorzichtigheid is geboden bij de behandeling van patiënten met ernstige nierinsufficiëntie (creatinineklaring < 10 ml/min), omdat deze niet zijn bestudeerd.

Het 'Intra-operative Floppy Iris Syndrome' (IFIS, een variant van het kleinepupilsyndroom) is waargenomen tijdens cataract- en glaucoomchirurgie bij een aantal patiënten die op dat moment of voordien werden behandeld met tamsulosine hydrochloride. IFIS kan leiden tot een groter risico op complicaties van het oog tijdens en na de operatie.

Er zijn anekdotische meldingen dat het staken van het gebruik van tamsulosine hydrochloride 1 tot 2 weken voorafgaand aan de cataract- of glaucoomchirurgie zinvol is, maar het voordeel van stopzetting van de behandeling is nog niet vastgesteld. IFIS is ook gemeld bij patiënten die de behandeling met tamsulosine al langere tijd voor de chirurgie hadden stopgezet.

Het instellen van een behandeling met tamsulosine hydrochloride bij patiënten bij wie cataract- of glaucoomchirurgie is gepland, wordt niet aanbevolen. Tijdens het preoperatieve onderzoek, moeten chirurgen en oogheelkundige teams vaststellen of patiënten die cataract- of glaucoomchirurgie moeten ondergaan, met tamsulosine worden behandeld of daarmee voorheen werden behandeld, om zich ervan te verzekeren dat de juiste voorzorgsmaatregelen zijn genomen om IFIS tijdens de operatie te kunnen ondervangen.

Tamsulosine hydrochloride mag niet in combinatie met sterke remmers van CYP3A4 worden gegeven aan patiënten die trage metabolisatie vertonen voor CYP2D6 fenotype.

Voorzichtigheid is geboden wanneer Tamsulosine hydrochloride gebruikt wordt in combinatie met sterke en matige remmers van CYP3A4 (zie rubriek 4.5).

Het is mogelijk dat een restant van de tablet in de ontlasting wordt waargenomen.

Interactiestudies zijn alleen bij volwassenen uitgevoerd.

Er zijn geen interacties waargenomen als tamsulosine hydrochloride gelijktijdig met atenolol, enalapril of theofylline werd gegeven.

Gelijktijdig gebruik van cimetidine veroorzaakt een stijging van de plasmaconcentraties van tamsulosine, terwijl deze dalen met furosemide, maar omdat de concentraties binnen de normale grenzen blijven, is geen aanpassing van de dosering vereist.

Diazepam, propranolol, trichlormethiazide, chloormadinon, amitriptyline, diclofenac, glibenclamide, simvastatine en warfarine veranderen de vrije fractie van tamsulosine in vitro in humaan plasma niet.

Tamsulosine verandert de vrije fracties van diazepam, propranolol, trichlormethiazide en chloormadinon in vitro in plasma niet.

Diclofenac en warfarine kunnen echter de eliminatie van tamsulosine versnellen.

Gelijktijdige toediening van tamsulosine hydrochloride met sterke remmers van CYP3A4 kan leiden tot een grotere blootstelling aan tamsulosine hydrochloride. Gelijktijdige toediening met ketoconazol (een bekende sterke CYP3A4‑remmer) leidde tot een stijging van AUC en Cmax van tamsulosine hydrochloride met een factor van respectievelijk 2,8 en 2,2. Tamsulosine hydrochloride mag niet in combinatie met sterke remmers van CYP3A4 worden gegeven aan patiënten met een fenotype dat trage metabolisatie vertoont voor CYP2D6.

Voorzichtigheid is geboden bij gelijktijdig gebruik van tamsulosine hydrochloride in combinatie met sterke en matige remmers van CYP3A4.

Gelijktijdige toediening van tamsulosine hydrochloride met paroxetine, een sterke remmer van CYP2D6, leidde tot een Cmax en AUC van tamsulosine die was gestegen met een factor van respectievelijk 1,3 en 1,6. Deze stijgingen worden echter niet als klinisch relevant beschouwd.

Gelijktijdige toediening van andere α₁‑adrenoceptor antagonisten zou kunnen leiden tot hypotensieve effecten.

Omic Ocas 0,4 mg is niet geïndiceerd voor gebruik bij vrouwen.
Ejaculatie stoornissen zijn waargenomen bij korte en lange termijn klinische studies met tamsulosine. Het optreden van ejaculatie stoornissen, retrograde ejaculatie en anejaculatie zijn gemeld in de post vergunningsfase.

De invloed op de rijvaardigheid of het vermogen om machines te bedienen werd niet onderzocht. Patiënten moeten echter rekening houden met de mogelijkheid van het optreden van duizeligheid.

Symptomen
Overdosering met tamsulosine hydrochloride kan mogelijk leiden tot ernstige hypotensieve effecten. Ernstige hypotensieve effecten zijn bij diverse graden van overdosering waargenomen.

Behandeling
In het geval van acute hypotensie na overdosering moet cardiovasculaire ondersteuning gegeven worden. Wanneer de patiënt gaat liggen, kan de bloeddruk zich herstellen en de hartslag weer normaal worden. Indien dit niet helpt, kunnen volumevergroters toegediend worden en, indien nodig, vasopressoren worden gebruikt. De nierfunctie moet gecontroleerd worden en er moeten algemene ondersteunende maatregelen worden genomen. Het is onwaarschijnlijk dat dialyse helpt, omdat tamsulosine zeer sterk aan plasma-eiwitten wordt gebonden.
Maatregelen ter verhindering van de absorptie, zoals het opwekken van braken, of, bij grote hoeveelheden, maagspoelen, het toedienen van geactiveerde kool en een osmotisch laxans bijv. natriumsulfaat, kunnen worden genomen.

Farmacotherapeutische categorie: α₁‑adrenoceptor antagonisten.
ATC code: G04C A02. Preparaten voor de exclusieve behandeling van prostaataandoeningen.

Werkingsmechanisme
Tamsulosine bindt selectief en competitief aan de postsynaptische α₁‑receptoren, met name aan subtype α_1A en α_1D. Dit veroorzaakt een relaxatie van de gladde spieren in de prostaat en de urethra.

Farmacodynamische effecten
Omic Ocas 0,4 mg verhoogt de maximale urinestroomsnelheid. Het verlicht de obstructie door de spanning te verminderen van glad spierweefsel in de prostaat en urethra waardoor ook de klachten dalen bij het ledigen van de blaas.

Het verbetert ook de klachten tijdens de blaasvulling, waarbij instabiliteit van de blaas een belangrijke rol speelt.

Dit effect op de vullings- en ledigingsklachten blijft behouden gedurende langdurige therapie. De noodzaak voor operatief ingrijpen of catheterisatie wordt significant uitgesteld.

α₁‑adrenoceptor antagonisten kunnen via vermindering van de perifere weerstand bloeddrukdaling veroorzaken. Tijdens klinisch onderzoek met Omic Ocas 0,4 mg is geen klinisch relevante daling van de bloeddruk waargenomen.

Pediatrische patiënten
Een dubbelblinde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie met diverse doses werd verricht met kinderen met een neuropathische blaas. In totaal werden 161 kinderen (in de leeftijd van 2 tot 16 jaar) gerandomiseerd en behandeld met 1 van 3 dosisniveaus van tamsulosine (laag [0,001 tot 0,002 mg/kg], middelmatig [0,002 tot 0,004 mg/kg] en hoog [0,004 tot 0,008 mg/kg]) of placebo.

Het primair eindpunt was het aantal patiënten bij wie de lekpuntdruk van de detrusor daalde tot <40 cm H₂O op basis van twee evaluaties op dezelfde dag.

Secundaire eindpunten waren: absolute en procentuele verandering ten opzichte van de uitgangswaarde voor lekpuntdruk van de detrusor, verbetering of stabilisatie van hydronefrose en hydro‑ureter en verandering in urinevolumes verkregen door katheterisatie en het aantal keren dat men nat was op het moment van de katheterisatie, zoals vastgelegd in katheterisatiedagboeken. Er werden geen statistisch significante verschillen waargenomen tussen de placebogroep en een van de 3 dosisgroepen van tamsulosine voor ofwel het primaire eindpunt of een van de secundaire eindpunten. Bij geen enkel dosisniveau werd een dosisrespons waargenomen.

Absorptie
Omic Ocas 0,4 mg is een tablet met verlengde afgifte van het niet‑ionogene gel matrix type. Door de Ocas formulering wordt een langzame afgifte van tamsulosine gehandhaafd, resulterend in adequate blootstelling met weinig fluctuatie gedurende 24 uur.

Tamsulosine hydrochloride dat in de vorm van tabletten met verlengde afgifte wordt toegediend, wordt uit de darm geabsorbeerd. Bij nuchtere omstandigheden wordt naar schatting ongeveer 57% van de toegediende dosis geabsorbeerd.

De snelheid en mate van absorptie van tamsulosine hydrochloride dat in de vorm van tabletten met verlengde afgifte wordt toegediend, worden niet beïnvloed door een vetarme maaltijd. De mate van absorptie wordt verhoogd met 64% en 149% (respectievelijk AUC en C_max) door een vetrijke maaltijd ten opzichte van een nuchtere situatie.

Tamsulosine vertoont lineaire farmacokinetiek.

Na een enkelvoudige dosis Omic Ocas 0,4 mg zonder voedsel wordt de piek-plasmaconcentratie van tamsulosine na 6 uren bereikt (mediane waarde). In ‘steady-state’, hetgeen wordt bereikt op dag 4 bij herhaalde toediening, wordt de piek-plasmaconcentratie van tamsulosine na 4-6 uren bereikt, zowel zonder als met voedsel. De piek-plasmaconcentraties nemen toe van ongeveer 6 ng/ml na de eerste dosis tot 11 ng/ml in ‘steady-state’.

Tengevolge van de verlengde afgifte van Omic Ocas 0,4 mg bedraagt zowel zonder als met voedsel de dalconcentratie van tamsulosine in plasma 40% van de piek-plasmaconcentratie.

Er bestaat een aanzienlijke variatie in plasmaconcentraties tussen patiënten, zowel na enkelvoudige als herhaalde dosering.

Distributie
Tamsulosine wordt bij de mens voor ongeveer 99% aan plasma-eiwitten gebonden. Het verdelingsvolume is klein (ongeveer 0.2 l/kg).

Biotransformatie
Doordat tamsulosine langzaam wordt gemetaboliseerd, ondervindt het slechts een gering ‘first pass effect’. Tamsulosine bevindt zich voornamelijk in onveranderde vorm in het plasma. De metabolisatie gebeurt in de lever.
Bij ratten werd nauwelijks of geen inductie van microsomale leverenzymen waargenomen door tamsulosine.

In vitro resultaten doen vermoeden dat CYP3A4 en ook CYP2D6 een rol spelen bij de metabolisatie, waarbij andere CYP‑isozymen mogelijk een kleinere bijdrage leveren aan de metabolisatie van tamsulosine hydrochloride. Remming van de geneesmiddelenmetaboliserende enzymen CYP3A4 en CYP2D6 kan leiden tot een grotere blootstelling aan tamsulosine hydrochloride (zie rubriek 4.4 en 4.5).

Geen van de metabolieten is actiever dan het oorspronkelijke geneesmiddel.

Eliminatie
Tamsulosine en zijn metabolieten worden voornamelijk in de urine uitgescheiden. De hoeveelheid die onveranderd wordt uitgescheiden, wordt geschat op ongeveer 4-6% van de dosis toegediend als Omic Ocas 0,4 mg.
Na een enkelvoudige dosis van Omic Ocas 0,4 mg en in ‘steady-state’ werden
eliminatiehalfwaardetijden van respectievelijk ongeveer 19 en 15 uren gemeten.

Toxiciteitstudies met enkelvoudige en herhaalde toediening zijn uitgevoerd in muizen, ratten en honden. Daarnaast zijn reproductiestudies uitgevoerd in ratten en carcinogeniteitstudies in muizen en ratten. Genotoxiciteit werd bestudeerd in vivo en in vitro.

Het algemene veiligheidsprofiel van tamsulosine, zoals dat gezien wordt na toediening van hoge doseringen, komt overeen met de bekende farmacologische werking van α‑adrenoceptor antagonisten.

Na toediening van zeer hoge doses aan honden worden veranderingen op het ECG waargenomen. Dit effect is niet klinisch relevant. Tamsulosine vertoont geen relevante genotoxische eigenschappen.

Bij vrouwelijke ratten en muizen is een toegenomen incidentie gezien van proliferatieve veranderingen van de mammae. Dit effect, dat alleen voorkomt bij hoge doseringen en waarschijnlijk door hyperprolactinaemie gemedieerd wordt, wordt als niet relevant beschouwd.

Macrogol 7.000.000.
Macrogol 8.000.
Magnesiumstearaat (E470b).
Butylhydroxytolueen (E321).
Watervrij colloïdaal siliciumdioxide (E551).
Hypromellose (E464).
Geel ijzeroxide (E172).

Niet van toepassing.

3 jaar.

Voor dit geneesmiddel is er geen speciale bewaartemperatuur.

Aluminium / aluminium strip verpakking, bevattende 10, 14, 18, 20, 28, 30, 45, 50, 56, 60, 90, 100, 200 tabletten.
Het is mogelijk dat niet alle genoemde verpakkingsgrootten in de handel worden gebracht.

Geen bijzondere vereisten.

Datum van eerste verlening van de vergunning: 8.08.2005
Datum van laatste verlenging: 10.07.2009